Τι είναι ένας τεχνητός ύφαλος;

Η ρύπανση και η αύξηση της θερμοκρασίας της επιφάνειας της θάλασσας αποδεκατίζουν τους πληθυσμούς των κοραλλιογενών υφάλων του κόσμου. Σύμφωνα με α Έκθεση Παγκόσμιου Δικτύου Παρακολούθησης Κοραλλιογενών Υφάλων 2020οι ωκεανοί του κόσμου έχασαν περίπου το 14% των κοραλλιογενών υφάλων τους μεταξύ 2009 και 2018. Στις πρόσφατες ειδήσεις, τα θαλάσσια οικοσυστήματα βιώνουν το μεγαλύτερο γεγονός λεύκανσης στην καταγεγραμμένη ιστορία, καθώς περίπου το 84% των υφάλων του κόσμου υπέστη λεύκανση λόγω θερμότητας. Αυτό ξεπερνά κατά πολύ τα προηγούμενα γεγονότα λεύκανσης το 1998, το 2010 και το 2014, όπου επηρεάστηκαν το 21%, το 37% και το 68% των παγκόσμιων υφάλων, αντίστοιχα. Η καταστροφή έκανε τους κοραλλιογενείς υφάλους το πρώτο περιβάλλον που έφτασε σε ένα περιβαλλοντικό οριακό σημείο. Τέτοιες απώλειες είναι καταστροφικές για τη βιοποικιλότητα των παγκόσμιων θαλάσσιων οικοσυστημάτων, καθώς οι ύφαλοι φιλοξενούν το 25% του συνόλου της θαλάσσιας ζωής και πάνω από 4.000 είδη ψαριών.

Όπως όλες οι περιβαλλοντικές καταστροφές, ο αντίκτυπος επεκτείνεται σε ανθρωποκεντρικά προβλήματα, προκαλώντας την απόφαση να χρησιμοποιηθούν βυθισμένες, ανθρωπογενείς κατασκευές για τη δημιουργία τεχνητών υφάλων. Σύμφωνα με την Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος, οι ύφαλοι είναι επίσης ένα κρίσιμο οικονομικό πλεονέκτημα, αποφέροντας σχεδόν 30 δισεκατομμύρια δολάρια σε ετήσια οικονομικά οφέλη, δεδομένου ότι είναι απαραίτητοι για την παγκόσμια αλιεία και προσφέρουν δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως για την προστασία των ακτών από καταιγίδες, τσουνάμι, πλημμύρες και διάβρωση. Η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ έχει ακόμη αρχίσει να αναπτύσσει αυτοθεραπευόμενους υφάλους από σκυρόδεμα για να προστατεύσει τις στρατιωτικές βάσεις από τυφώνες και παλιρροϊκές εκρήξεις.

Καθώς οι θερμοκρασίες των ωκεανών συνεχίζουν να αυξάνονται, οι επιστήμονες αναζητούν νέα μέσα για τον επαναπληθυσμό των πληθυσμών των υφάλων του ωκεανού μας, καθώς η αποκατάσταση των υφάλων γίνεται όλο και πιο κρίσιμο κομμάτι του περιβαλλοντικού παζλ. Ένα μέσο για να βοηθήσουμε τους πληθυσμούς των υφάλων μας είναι μέσω ανθρωπογενών κατασκευών, συμπληρώνοντας την απώλεια κοραλλιών με βυθισμένα πλοία, αεροπλανοφόρα, ακόμη και εξέδρες άντλησης πετρελαίου. Παρέχοντας σκληρά υποστρώματα και κάθετα ανάγλυφα για τα κοράλλια που μπορούν να μανδαλωθούν, οι τεχνητοί ύφαλοι παρουσιάζουν ένα σταθερό περιβάλλον για την άνθηση των πληθυσμών των υφάλων.

Ο ευκολότερος τρόπος για να κατανοήσετε πώς λειτουργεί ένας τεχνητός ύφαλος είναι να οραματιστείτε οποιαδήποτε ταινία όπου δύτες έχουν εξερευνήσει ένα ναυάγιο, κολυμπώντας μέσα σε αποικίες θαλάσσιας ζωής που έχουν μετακινηθεί στα καταστρώματα και στο κύτος του πλοίου σαν μυρμήγκια που συρρέουν σε ένα εγκαταλελειμμένο πικνίκ. Συνήθως, οι μεγάλες κατασκευές από χάλυβα είναι ιδανικές υποψήφιες για τεχνητούς υφάλους, καθώς παρέχουν μεγάλες επιφάνειες για να στερεωθεί η θαλάσσια ζωή, ενώ είναι αρκετά βαριές και ανθεκτικές ώστε να αντέχουν σε ισχυρά ρεύματα και καταιγίδες. Αυτές οι κατασκευές αποτελούν τους μεγαλύτερους τεχνητούς υφάλους στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου του USS Oriskany. Τοποθετημένο 24 μίλια από την ακτή της Φλόριντα στην άκρη του Gulf Stream, το πολεμικό πλοίο 32.000 τόνων μετατράπηκε σε τεχνητό ύφαλο το 2006. Κατασκευές από σκυρόδεμα, συσκευές συσσώρευσης ορυκτών όπως το ηλεκτρισμένο Biorock και ο χαλύβδινος οπλισμός είναι επίσης επαρκή υλικά δομής υφάλου.

Ορισμένοι επιστήμονες θεωρούν ότι οι τεχνητοί ύφαλοι αντιμετωπίζουν τα συμπτώματα της κλιματικής αλλαγής χωρίς να διορθώνουν τα υποκείμενα ζητήματα που απειλούν τους θαλάσσιους πληθυσμούς μας. Άλλοι επέκριναν τον τρόπο με τον οποίο επιδιώχθηκε η λύση. Για παράδειγμα, ορισμένοι πρώιμοι υιοθέτες μετέτρεψαν τους τεχνητούς υφάλους σε ένα βολικό μέσο διάθεσης σκουπιδιών, απόρριψης τοξικών υλικών, βιομηχανικών σκραπ και οικοδομικών απορριμμάτων στον ωκεανό. Αυτά τα υλικά αποδείχτηκαν κακή αντικατάσταση για τους κοραλλιογενείς υφάλους, καθώς μικρές, μη ασφαλείς κατασκευές όπως τούβλα σκωρίας ή ελαστικά διαταράσσονταν εύκολα από τις κακές καιρικές συνθήκες. Ευτυχώς, αυτή η τυχαία προσέγγιση ήταν σε μεγάλο βαθμό συνάρτηση των πρώτων ημερών της πρακτικής και έκτοτε έχει αντικατασταθεί από πιο προσεκτικά επιμελημένα σχέδια. Η εύρεση σταθερών, μακροπρόθεσμων λύσεων υφάλων είναι ολοένα και πιο σημαντική, καθώς ορισμένοι από τους μεγαλύτερους υφάλους φραγμού στον κόσμο αντιμετωπίζουν καταστροφικά επίπεδα λεύκανσης.

Οι άνθρωποι έχουν παρατηρήσει αυτό το φαινόμενο από τις πρώτες μέρες της ιστιοπλοΐας. Οι Ιάπωνες ψαράδες έχουν εκμεταλλευτεί αυτή τη γνώση από το 1700, κατασκευάζοντας τεχνητούς υφάλους για να ενισχύσουν τους αλιευτικούς πληθυσμούς. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η πολιτειακή κυβέρνηση της Χαβάης έχει φυτέψει τεχνητά θαλάσσια καταφύγια για να ενισχύσει τον φυσικό της θαλάσσιο βιότοπο από τη δεκαετία του 1960, ενώ η Καλιφόρνια ίδρυσε για πρώτη φορά το πρόγραμμα τεχνητών υφάλων το 1985. Ένα πρόγραμμα προσπάθησε να χρησιμοποιήσει τεχνητούς υφάλους για να λύσει ένα άλλο πιεστικό ερώτημα: τι να κάνει με παροπλισμένες εξέδρες άντλησης πετρελαίου. Όπως συμβαίνει, τα πόδια των εξέδρων πετρελαίου γίνονται τεχνητοί ύφαλοι κατά τη χρήση, μετατρέποντάς τα σε παραγωγικές προσθήκες σε θαλάσσια περιβάλλοντα που μερικές φορές είναι επιβλαβές να αφαιρεθούν. Ως εκ τούτου, ορισμένοι έχουν πιέσει για να μετατρέψουν παλιές εξέδρες σε υφάλους, είτε αφήνοντας τη βάση στον ωκεανό είτε φέρνοντας την υπόλοιπη παροπλισμένη δομή στον πυθμένα του ωκεανού. Από τη δεκαετία του 1980, οι ΗΠΑ έχουν χρησιμοποιήσει αυτή τη μέθοδο για να μετατρέψουν πάνω από 600 πλατφόρμες πετρελαίου στην εξωτερική τους υφαλοκρηπίδα.

Αργότερα φέτος, ένα ιστορικό υπερωκεάνιο πρόκειται να διεκδικήσει τον τίτλο του μεγαλύτερου τεχνητού υφάλου στον κόσμο, όταν το SS Ηνωμένες Πολιτείες βυθιστεί περίπου 20 ναυτικά μίλια από την ακτή του Destin-Fort Walton Beach, στη Φλόριντα. Δεν είναι καν η πρώτη φορά που αυτό το πλοίο γράφει ιστορία. Κατασκευασμένο καθώς η μηχανική των πλοίων έφτασε στο υψηλότερο επίπεδο όλων των εποχών μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και μήκους 990 ποδιών, το άλλοτε πολυτελές πλοίο σημείωσε το ρεκόρ ταχύτητας υπερατλαντικού το 1952 – ένα ρεκόρ που εξακολουθεί να ισχύει. Τώρα, το μεγαλύτερο τεχνολογικό θαύμα του κόσμου της ναυτιλίας θα βρίσκεται 180 πόδια κάτω από την επιφάνεια του Κόλπου, όπου οι δύτες θα έχουν την ευκαιρία να εξερευνήσουν αυτό που σίγουρα θα είναι ένα θαυμαστό θαλάσσιο οικοσύστημα.