Μια ομάδα μηχανικών στο MIT παρουσίασε μια επαναστατική συσκευή που εξάγει νερό από την ατμόσφαιρα χωρίς την ανάγκη για υψηλές θερμοκρασίες. Η καινοτομία αυτής της συσκευής δεν έγκειται μόνο στην ταχύτητά της, αλλά και στον τρόπο που επαναστατεί σε μια από τις πιο βασικές αρχές της ατμοσφαιρικής συλλογής νερού. Αντί για θερμότητα, χρησιμοποείται δονήσεις, οι οποίες δημιουργούν ένα «ταρακούνημα» τόσο γρήγορο ώστε να απελευθερώνουν σταγόνες νερού σχεδόν μαγικά.
Τα παραδοσιακά συστήματα συλλογής ατμοσφαιρικού νερού βασίζονται σε απορροφητικά υλικά που τραβούν την υγρασία από τον αέρα, αλλά συχνά αδυνατούν να την απελευθερώσουν. Για να συμβεί αυτό, απαιτείται θερμότητα, η οποία μπορεί να χρειαστεί πολλές ώρες, ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες. Αυτή η αργή και ενέργεια απαιτητική διαδικασία καθιστά τις υπάρχουσες τεχνολογίες αποτελεσματικές μόνο σε ιδανικές καταστάσεις.
Η ομάδα του MIT αποφάσισε να ρίξει φως σε μια νέα προσέγγιση. Αντί να περιμένει την εξάτμιση του νερού μέσω θερμικής ενέργειας, εστίασε στους δεσμούς που συγκρατούν τα μόρια του νερού στη δομή του απορροφητικού υλικού. Η λύση τους ήταν να χρησιμοποιήσουν υπερηχητικές δονήσεις που προκαλούν μικρές, αλλά κρίσιμες, διαταραχές.
Στον πυρήνα της καινοτομίας βρίσκονται οι υπερηχητικοί ενεργοποιητές, οι οποίοι χρησιμοποιούν επίπεδους κεραμικούς δακτυλίους. Όταν εφαρμόζεται ηλεκτρική τάση, οι δακτύλιοι πάλλονται με συχνότητες που ξεπερνούν τις 20.000 hertz, πολύ πάνω από το φάσμα που μπορεί να ακούσει ο άνθρωπος. Σε αυτές τις συχνότητες, οι αδύναμοι δεσμοί που κρατούν το νερό στο απορροφητικό υλικό διασπώνται, κάνοντας τις μικροσκοπικές σταγόνες να αποκολλώνται και να μεταφέρονται σε ένα σύστημα συλλογής.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι, σε συγκεκριμένο φάσμα συχνοτήτων, η απελευθέρωση νερού γίνεται εξαιρετικά αποδοτική. Οι δονήσεις δημιουργούν ένα είδος «χορογραφίας» μεταξύ κυμάτων και μορίων, οδηγώντας σε μια γρήγορη και αποτελεσματική απομάκρυνση της υγρασίας. Παρόλο που το φαινόμενο δεν είναι ορατό με γυμνό μάτι, η σημασία του για τη λειτουργία της συσκευής είναι εντυπωσιακή.
Στις εργαστηριακές δοκιμές, δείγματα απορροφητικού υλικού με διάμετρο ενός νομίσματος στέγνωσαν σε λίγα λεπτά. Σε σύγκριση, οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν ηλιακή θερμότητα απαιτούν δεκάδες λεπτά ή και ώρες. Οι μετρήσεις δείχνουν ότι η νέα προσέγγιση είναι έως και 45 φορές πιο αποδοτική από τις κλασικές μεθόδους εξάτμισης.
Η συσκευή απαιτεί μια πηγή ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά οι ερευνητές θεωρούν ότι η κατανάλωση είναι τόσο χαμηλή, ώστε μπορεί να καλυφθεί με ένα μικρό ηλιακό πάνελ. Αυτό σημαίνει ότι η συσκευή μπορεί να λειτουργεί αυτόνομα, επαναλαμβάνοντας τον κύκλο απορρόφησης και απελευθέρωσης αρκετές φορές την ημέρα. Η δυνατότητα αυτής της επαναληπτικότητας είναι κρίσιμη για περιοχές όπου το νερό είναι σπάνιο και κάθε σταγόνα έχει σημασία.
Οι δημιουργοί της τεχνολογίας οραματίζονται την ανάπτυξη μιας επόμενης γενιάς οικιακών συσκευών, μεγέθους παραθύρου, που θα μπορούν να λειτουργούν και σε σχετικά ξηρά κλίματα. Σκοπός είναι να παρέχουν πόσιμο νερό απευθείας στο σημείο χρήσης, αποφεύγοντας την ανάγκη υποδομών, αγωγών και περίπλοκων συστημάτων επεξεργασίας. Ένα τέτοιο εργαλείο θα μπορούσε να εγκατασταθεί σε σπίτια, μικρούς οικισμούς και απομακρυσμένες περιοχές που σήμερα εξαρτώνται από ανισόρροπες ή ελλιπείς υδροδοτήσεις.
