Ίσως μια ανατίναξη σχεδιασμού είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόταν η Apple

Με τον Alan Dye να αναχωρεί για το Meta και να αφήνει πίσω του ένα κούφιο τμήμα σχεδιασμού, ο αντικαταστάτης του, Stephen Lemay, θα έχει μια σπάνια ευκαιρία να ξαναχτίσει τη σχεδιαστική κουλτούρα της εταιρείας από μέσα προς τα έξω.

Λίγο πλαίσιο

Ο Jony Ive είχε μια εξαιρετική θητεία στην Apple και τον αγαπώ. Αλλά νομίζω ότι είναι δίκαιο να τολμήσουμε ότι οι καλύτερες ιδέες και αποφάσεις του ως επικεφαλής σχεδιασμού της εταιρείας δεν ήταν ακριβώς αυτές που συνελήφθη κατά τα τελευταία χρόνια του στο Κουπερτίνο.

Ωστόσο, ενώ ο Ive φημίζεται για τα εμβληματικά σχέδια αμέτρητων προϊόντων της Apple, ίσως ένα από τα πιο παραμελημένα έργα του στην εταιρεία ήταν η οικοδόμηση μιας δεμένης βασικής ομάδας σχεδιασμού και μια ισχυρή αίσθηση κουλτούρας.

Για χρόνια υπό την ηγεσία του, και ιδιαίτερα αφού κληρονόμησε ευθύνες ανθρώπινης διασύνδεσης μετά την αποπομπή του Scott Forstall, η ομάδα παρέμεινε εξαιρετικά σταθερή, χωρίς σχεδόν καμία σημαντική αποχώρηση για χρόνια.

Όταν ο Ive έφυγε το 2019, φαινόταν σαν να είχε αφήσει πίσω του ένα καλολαδωμένο μηχάνημα, με μακροχρόνια στυπτηρίες υπεύθυνους για το σχεδιασμό υλικού (Evans Hankey) και λογισμικού (Alan Dye).

Στην αρχή, φαινόταν να έχουν αρκετή φωτιά και κότσια σε σημείο να αναιρούν γρήγορα ορισμένες από τις προηγούμενες αποφάσεις του αφεντικού τους και ο συνολικός σχεδιασμός της Apple βελτιώθηκε εξαιτίας αυτού.

Στη συνέχεια, όμως, τα πράγματα ξηλώθηκαν γρήγορα, ξεκινώντας με την αποχώρηση του Evans Hankey το 2022. Δεδομένου ότι η Apple δεν είχε κανέναν έτοιμο να πάρει τη θέση της, η εταιρεία απλώς έσβησε τη θέση της και παρέδωσε τις ευθύνες της στον τότε Chief Operating Officer Jeff Williams.

Για να κάνουμε τα πράγματα ακόμα πιο σουρεαλιστικά, Apple ανακοινώθηκε ότι η “ομάδα σχεδιασμού της θα (…) μεταβεί στην αναφορά απευθείας στον Cook αφού ο Williams συνταξιοδοτηθεί στα τέλη του έτους”, κάτι που μόλις έκανε.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, η Apple συνέχισε να χάνει ταλέντο σχεδιασμού υλικού, συμπεριλαμβανομένου του Tang Tan, ο οποίος επί του παρόντος εργάζεται μαζί με τον Hankey (και πολλούς άλλους πρώην σχεδιαστές της Apple) στην ομάδα προϊόντων io του Ive στο OpenAI.

Και μόλις πρόσφατα, Bloomberg ανέφερε ότι η ομάδα σχεδιασμού της Apple έχανε τους σχεδιαστές «αριστερά και δεξιά» στο OpenAI, λίγες μόνο ημέρες μετά την αναφορά ότι ο Abidur Chowdhury, ο οποίος παρουσίασε και βοήθησε στο σχεδιασμό του iPhone Air, είχε φύγει για μια εκκίνηση με AI.

Ναι, αλλά αυτό είναι όλο υλικό. Τι γίνεται με το Dye;

Όσον αφορά το σχεδιασμό λογισμικού, η Apple δεν είχε πολλές αποχωρήσεις υψηλού προφίλ γιατί, ειλικρινά, δεν είχε τόσους πολλούς σχεδιαστές υψηλού προφίλ για χρόνια. Και ως John Gruber σημειώθηκε χθεςδηλαδή από σχεδιασμό (χωρίς λογοπαίγνιο) σε κάποιο βαθμό:

“Ο αντικαταστάτης του Dye στην Apple είναι ο μακροχρόνιος σχεδιαστής της Apple, Stephen Lemay. Δεν έχω γνωρίσει ποτέ τον Lemay (ή τουλάχιστον δεν θυμάμαι να τον έχω γνωρίσει) και μέχρι σήμερα δεν είχα ακούσει πολλά γι ‘αυτόν. Αλλά αυτό είναι χαρακτηριστικό για τους υπαλλήλους της Apple. Μέρος της δουλειάς που εργάζεσαι για την Apple παραμένει στο ραντάρ και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.”

Για να είμαστε σαφείς, η Apple έχει μεγάλος σχεδιαστές λογισμικού και διεπαφής χρήστη, αν και υπό αμφισβητούμενη ηγεσία. Και αν είμαι ειλικρινής, δεν μου αρέσει το Liquid Glass όσο φαίνεται να είναι το γενικό συναίσθημα (ειδικά στο διαδίκτυο) απέναντί ​​του.

Ωστόσο, πιστεύω ότι η συνολική σχεδίαση διεπαφής χρήστη της Apple πηγαίνει αδυσώπητα προς τα πίσω για περισσότερο από ό,τι θα ήταν αποδεκτό σε οποιοδήποτε άλλο σημείο της ιστορίας της εταιρείας.

Μόλις τα τελευταία χρόνια, υπό τη θητεία της Dye, οι χρήστες Mac έπρεπε να υπομείνουν την καταστροφική αναθεώρηση των ρυθμίσεων συστήματος, ενώ οι χρήστες κάθε πλατφόρμας της Apple έπρεπε να ζήσουν με το elipsis cop-out που έχει γίνει ενδημικό στις διεπαφές της εταιρείας κάθε φορά που δεν ήταν σίγουροι για το τι να κάνουν με τα βασικά στοιχεία διεπαφής.

Προσθέστε σε αυτό την αυξανόμενη ασυνέπεια μεταξύ των πλατφορμών, τη μπερδεμένη ιεραρχία, την πάντα παρούσα αίσθηση της ημιτελούς δουλειάς και η λίστα μπορεί να συνεχιστεί για αρκετό καιρό.

Στο τέλος, η αποχώρηση του Dye μοιάζει λιγότερο με έκπληξη (ή το πτώση μικροφώνου φαίνεται να πιστεύει ότι είναι, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι στην πραγματικότητα κρατάει μια μπανάνα) και περισσότερο σαν τη λογική συνέχεια μιας μακρόχρονης κατάρρευσης που κατατρώει τη συνολική σχεδιαστική πρακτική της Apple.

Αλλά σηματοδοτεί επίσης οριστικά το τέλος της μετα-Ive εποχής στην Apple, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι ο Stephen Lemay υπάρχει από το 1999.

Θα ήταν ανόητο να περιμένουμε ότι ο Lemay θα επιφέρει τολμηρές αλλαγές στο σχεδιασμό της Apple τα επόμενα δύο χρόνια. Στην πραγματικότητα, θα ήταν αδύνατο.

Η σχεδιαστική κουλτούρα της Apple είναι παντού, οι αποχωρήσεις αφθονούν, το υλικό και το λογισμικό έχουν απομακρυνθεί και η αλήθεια είναι ότι ο σχεδιασμός έχει χάσει απλώς την επιρροή και τη μανία που είχε κάποτε μέσα στην εταιρεία. Η Apple εξακολουθεί να μιλάει πολλά γι ‘αυτό, σίγουρα, αλλά αυτό απλώς βοηθά να υπογραμμιστεί πόσο μεγάλο μέρος έχει χαθεί με τα χρόνια.

Ωστόσο, το ραντεβού του Λεμέι κάνει συμβολίζουν κάτι που η Apple δεν είχε πραγματικά εδώ και πολύ καιρό: μια γνήσια επαναφορά, όχι και τόσο διαφορετική από αυτή που περνούσε η εταιρεία όταν πρωτοεντάχθηκε.

Και για να είμαι ξεκάθαρος, δεν έχω αυταπάτες ότι ο Lemay θα μπορούσε να είναι ο επόμενος Ive, αλλά αυτό είναι ακριβώς το ζητούμενο. Ελπίζω να μην είναι. Ήρθε η ώρα να προχωρήσουμε, και όπως είπε κάποιος, να καταλάβουμε τι ακολουθεί.

Προσφορές αξεσουάρ στο Amazon