Το θυμάμαι σα να ήταν χθες. Ήταν το 2008, μία τυπική μέρα στο σχολείο, μέχρι που έπρεπε να χτυπήσει το κουδούνι για να πιάσω στα χέρια μου το παιχνίδι που είχε δημιουργήσει τη μεγαλύτερη προσμονή στη ζωή μου, το Fallout 3. Ενώ δεν ήμουν ιδιαίτερα εξοικειωμένος με τα κλασικά Fallout της Interplay, γνώριζα (ίσως περισσότερο από όσο θα έπρεπε) τη Bethesda και το Oblivion. Το στούντιο που είχε δημιουργήσει το αγαπημένο μου παιχνίδι δεν θα μπορούσε να απογοητεύσει. Και πώς θα μπορούσε; Το Fallout 3 ήταν ένα αριστούργημα της εποχής, αναβαθμίζοντας το franchise της Interplay από έναν κρυφό θησαυρό σε μία εμβληματική σειρά με λαμπρές προοπτικές. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πόσο αιφνίδιο θα ήταν το φως που θα τύφλωνε και την Bethesda.
Πριν ξεκινήσω το μεγαλύτερο ξέσπασμα στην ιστορία της γραφής, πρέπει να αφιερώσω λίγο χρόνο στο Fallout 4. Δεν είμαι φαν του Fallout 4. Ούτε ήμουν τότε, και μάλλον δεν είμαι ούτε τώρα, αν και ίσως να το εκτιμώ λίγο παραπάνω εξαιτίας της νοσταλγίας που με έχει καταβάλει. Αν μου ζητούσε κάποιος να υποδείξω πού η Bethesda άρχισε να χάνει τον δρόμο της, τότε το Fallout 4 είναι ο κύριος ένοχος. Γιατί; Γιατί η Bethesda που αγάπησα πια είναι μια άλλη Bethesda. Οκ, τα Elder Scrolls ποτέ δεν ήταν αναγνωρίσιμα για το σενάριό τους. Ήταν RPG, που επιτρέπουν στον παίκτη να ζήσει μέσα από τον χαρακτήρα του, ανακαλύπτοντας έναν πανέμορφο κόσμο γεμάτο μυστικά.
Το Fallout 4 με δυσκολία μπορεί να χαρακτηριστεί RPG. Είναι ένα action game που προσπαθεί να αναπαράγει την εμπειρία του Fallout. Είναι ένα θεματικό πάρκο αφιερωμένο στα Fallout. Η επιλογή του κεντρικού χαρακτήρα να έχει φωνή και παρελθόν στέρησε τη δυνατότητα του roleplaying για εμένα και, ως να μην έφτανε αυτό, ο Emil Pagliarulo, ένας από τους βασικούς συντελεστές της κατρακύλας της Bethesda, προσπάθησε να τον συνδέσει χωρίς λογική με έναν άσχετο χαρακτήρα από το Fallout 1, σε μία αποτυχημένη προσπάθεια να δικαιολογήσει το Fallout 4. Παρ’ όλα αυτά, το Fallout 4 δεν ήταν τόσο κακό όσο το Starfield. Ήταν ένα μέτριο παιχνίδι από μία εταιρεία που μας είχε συνηθίσει σε εξαιρετικά προϊόντα. Και τώρα, 28 χρόνια μετά τη γέννηση του Fallout, η Bethesda μας προσκαλεί να γιορτάσουμε τα 25α γενέθλια του παιχνιδιού με πάνω από 150 νέες creations για το Fallout 4. Ελπίζω να φέρατε μαζί σας το πορτοφόλι, γιατί αυτός ο εορτασμός δεν είναι δωρεάν.
Αυτό το κείμενο δεν είναι κριτική του Fallout 4. Αυτή έγινε πριν από 10 χρόνια. Σήμερα θα επικεντρωθούμε αποκλειστικά στο ολοκαίνουργιο πακέτο του Anniversary Edition και στις δυνατότητες που προσφέρει στους Vault Dwellers που σκέφτονται να το αποκτήσουν. Η λογική πίσω από το Fallout 4: Anniversary Edition δεν είναι καινούργια. Το Skyrim είχε μία αντίστοιχη κυκλοφορία που άξιζε τα χρήματά της, με άφθονο ποιοτικό νέο περιεχόμενο που μπορούσε να προσφέρει εκατοντάδες ώρες παιχνιδιού. Ομιλώ για voiced questlines από το cast του Skyrim, νέα όπλα, σπίτια και gameplay mechanics. Το Anniversary edition του Skyrim ήταν μία αγορά που δεν απαιτούσε πολλή σκέψη. Άρα, για ποιο λόγο να μην ισχύει το ίδιο και για την αντίστοιχη κυκλοφορία του Fallout; Εξάλλου, με πάνω από 150 creations, είναι σίγουρο ότι οι προσθήκες θα είναι ένα μεγάλο gamechanger! Σαφώς… ίσως αν τα 140 από αυτά δεν ήταν skins και cosmetics, θα είχε αξία. Δυστυχώς, η προσφορά της Bethesda με άφησε να νιώθω σαν παιδάκι που πήγε να πει τα κάλαντα και αντί για χρήματα έλαβε καρύδια. Όταν οι πιο ουσιαστικές προσθήκες είναι κάποια όπλα, ένα σπίτι και ένα μικρό quest, σίγουρα κάτι δεν πηγαίνει καλά. Όμως, στα 150 creations, η Bethesda μας προσέφερε και Brahmin armor, αφήνοντάς μας να θυμηθούμε πόσο αστείο ήταν το horse armor στο Oblivion, DLC που θεωρείται η αφετηρία των microtransactions.
Όμως, στην πραγματικότητα, φαίνεται πως υπάρχει περισσότερη ουσία από τα λίγα χρήσιμα 150 creations που μας προσέφερε η Bethesda. Απλώς δεν συμπεριλαμβάνονται στο Anniversary edition και αν κάποιος θελήσει να τα εκμεταλλευτεί, πρέπει να πληρώσει επιπλέον, ακόμα και αν έχει αποκτήσει το Anniversary upgrade. Δηλαδή, η ‘definitive’ έκδοση του Fallout 4 σταμάτησε να είναι οριστική από την πρώτη ημέρα της κυκλοφορίας της. Μέσα σε αυτά τα paid creations υπάρχουν κάποιες που φαίνονται να ξεχωρίζουν, όπως overhaul του perk system, dungeon randomizers, νέα quests, companions και άλλα πολλά. Το μοναδικό δωρεάν από αυτά (όμως δεν είναι μέρος του Anniversary edition) είναι το Tale of the Beast Hunter, που είναι ο μονόφθαλμος βασιλιάς ανάμεσα στους τυφλούς.
Ίσως το μοναδικό θετικό που συνοδεύει την κυκλοφορία του Anniversary edition είναι ότι η έκδοση για Xbox θεωρείται τώρα Xbox Play Anywhere, επιτρέποντας υποστήριξη και σε PC ή στο νέο Xbox branded handheld της Asus. Πριν αρχίσω να γράφω για το Fallout 4, ήμουν ενθουσιασμένος για ένα νέο playthrough στο δυνατό PC μου. Ωστόσο, παρά το ότι το κατέβασα μέσω του Xbox App, το παιχνίδι αρνιόταν πεισματικά να ξεκινήσει, κρασάροντας συνεχώς. Στην πλατφόρμα του PlayStation, αναφέρεται ότι μερικά creations δεν υπάρχουν καν ή ότι το νέο update προκαλεί προβλήματα με τα παλαιότερα DLC. Και φυσικά, στο PC, το νέο update καταστρέφει πολλά mods, που πολλές φορές είναι πιο προσεγμένα απ’ ότι τα πληρωμένα creations του Anniversary και των νέων paid creations εκτός αυτής της έκδοσης.
Η κριτική βασίστηκε στη ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού, η οποία παραχωρήθηκε από την Bethesda.
Συνοψίζοντας, το Fallout 4: Anniversary δεν αξίζει για κανέναν. Είναι μία διαφημιστική κίνηση που αποσκοπεί να επιτρέψει στις Microsoft και Bethesda να πουλήσουν ένα παιχνίδι 10 ετών στα 60€. Υπάρχει επίσης το Anniversary upgrade για όσους έχουν το base game στα 40€ και το Creations Bundle που περιλαμβάνει μόνο τα 150 creations στα 20€. Κανένα από τα παραπάνω δεν αξίζει, ειδικά όταν η GOTY Edition του Fallout 4 είχε προσφορές κάτω από 20€ κατά καιρούς. Η Bethesda έχει μετατραπεί σε μία παρωδία του εαυτού της. Η εξαγορά από τη Microsoft έχει διαμορφώσει τη μοίρα της ως έναν ακόμη αρχιτέκτονα χρεών της Activision Blizzard. Το Anniversary edition ήταν τόσο απογοητευτικό που οι κριτικές του Fallout από “Very Positive” έχουν γυρίσει σε “Mostly Negative”. Έχει καταφέρει να με απομακρύνει ακόμα και από το αναμενόμενο Elder Scrolls 6, γιατί δεν της έχω πια εμπιστοσύνη. Ελπίζω να διαψευστώ, αλλά δεν περιμένω και πολλά. Μέχρι τότε, θα δοκιμάσω ένα Fallout παιχνίδι που φτιάχτηκε με πραγματική αγάπη και είναι δωρεάν: το Fallout London, και θα παρακολουθήσω τη δεύτερη σεζόν της εξαιρετικής σειράς. Όσο για την Anniversary Edition του Fallout 4, η Bethesda μάλλον παρανόησε την έννοια της λέξης. Επέτειος, όχι επαιτεία.
