Μια πρόσφατη ανατρεπτική μελέτη μας προσφέρει νέα ερμηνεία σχετικά με τον Τιτάνα, το μεγαλύτερο φεγγάρι του Κρόνου. Μέχρι πρότινος, η επιστημονική κοινότητα θεωρούσε ότι ο Τιτάνας κρύβει έναν τεράστιο, παγκόσμιο ωκεανό υγρού νερού κάτω από την επιφάνειά του. Ωστόσο, τα δεδομένα από την εμβληματική αποστολή Cassini της NASA αποκαλύπτουν μια διαφορετική πραγματικότητα: η εσωτερική δομή του δορυφόρου μοιάζει περισσότερο με μια «παχύρρευστη γρανίτα» παρά με ανοιχτή θάλασσα.
Η ανακάλυψη, που δημοσιεύθηκε στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό Nature, δεν ανατρέπει μόνο τη γεωλογική μας κατανόηση για τον Τιτάνα, αλλά επανακαθορίζει και τις πιθανότητες για την ύπαρξη ζωής στο ηλιακό μας σύστημα.
Το «κολλώδες» εσωτερικό και η καθυστέρηση της βαρύτητας
Η κεντρική υπόθεση της νέας θεωρίας σχετίζεται με την παραμόρφωση του Τιτάνα από την βαρυτική έλξη του Κρόνου. Καθώς ο δορυφόρος κινείται σε ελλειπτική τροχιά γύρω από τον πλανήτη, οι παλιρροϊκές δυνάμεις ασκούν πίεση στην επιφάνεια του.
Μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση από τους ερευνητές ήταν η ύπαρξη μιας χρονικής υστέρησης 15 ωρών ανάμεσα στη μέγιστη βαρυτική επίδραση και την πλήρη παραμόρφωση της επιφάνειας. Αυτή η καθυστέρηση υποδεικνύει ότι το εσωτερικό του Τιτάνα δεν μπορεί να είναι ένας ρευστός ωκεανός, καθώς αυτός θα αντιδρούσε άμεσα.
Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν μια απλή αναλογία: χρειάζεται πολύ περισσότερη ενέργεια και χρόνος για να ανακατέψει κάποιος μέλι σε σχέση με το νερό. Σε αυτή την περίπτωση, η καθυστέρηση στην αντίδραση του Τιτάνα υποδεικνύει την ύπαρξη ενός μείγματος ημιδιαλυμένου πάγου (slush) και θύλακων νερού, με «κολλώδη» συμπεριφορά.
Ο Flavio Petricca, μεταδιδακτορικός ερευνητής στο JPL της NASA και επικεφαλής της μελέτης, δήλωσε ότι η στατιστική αυτή διάχυση ενέργειας στο εσωτερικό του Τιτάνα είναι εντυπωσιακή και ανατρέπει τα προηγούμενα μοντέλα.
Σημασία για την ύπαρξη ζωής
Αρχικά, η απουσία ενός παγκόσμιου ωκεανού μπορεί να φαίνεται απογοητευτική για όσους ελπίζουν στην ανεύρεση εξωγήινης ζωής. Ωστόσο, οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον υποστηρίζουν ότι αυτή η νέα προσέγγιση μπορεί να ενισχύσει τις πιθανότητες εμφάνισης ζωής, αλλά με διαφορετικές παραμέτρους.
Αντί για έναν ενιαίο ωκεανό, ο Τιτάνας φαίνεται να διαθέτει μικρούς, απομονωμένους θύλακες νερού, οι οποίοι μπορεί να είναι θερμότεροι, αγγίζοντας τους 20 βαθμούς Κελσίου, και πλουσιότεροι σε χημικά συστατικά.
Η Ula Jones, μεταπτυχιακή φοιτήτρια και συν-συγγραφέας της μελέτης, τονίζει ότι αυτό διευρύνει το φάσμα των πιθανών κατοικήσιμων περιβαλλόντων. Η ζωή, αν υπάρξει, δεν θα έχει την μορφή που γνωρίζουμε, αλλά θα μπορούσε να έχει ομοιότητες με μικροοργανισμούς που εντοπίζονται σε ακραία περιβάλλοντα στη Γη.
Διαβάστε επίσης
Φυσική σε ακραίες συνθήκες
Για το συμπέρασμα αυτό, οι επιστήμονες ανέλυσαν πώς το νερό και ο πάγος συμπεριφέρονται σε συνθήκες ακραίας πίεσης και χαμηλών θερμοκρασιών, όπως εξετάστηκε από τον καθηγητή Baptiste Journaux. Η πίεση στα βάθη του Τιτάνα είναι τόσο έντονη που οι φυσικοί νόμοι για το νερό διαφοροποιούνται από εκείνους που ισχύουν στη Γη.
Η συγκεκριμένη ανακάλυψη είναι καθοριστική, καθώς η NASA προετοιμάζεται για την επερχόμενη αποστολή Dragonfly, προγραμματισμένη να εκτοξευθεί το 2028. Το ρομποτικό σκάφος θα έχει στη διάθεσή του νέες πληροφορίες προκειμένου να ανιχνεύσει ενδείξεις βιολογικής δραστηριότητας σε έναν κόσμο που, αν και διαφέρει από ό,τι αρχικά πιστεύαμε, παραμένει ένας από τους πιο υποσχόμενους προορισμούς στην αστροβιολογία.
