Εντυπωσιακές επιστημονικές ανακαλύψεις υποδεικνύουν ότι μεγάλο ποσοστό του νερού της Γης μπορεί να είναι αποθηκευμένο σε βάθος, πολύ πιο κάτω από τον φλοιό του πλανήτη. Οι ερευνητές έχουν εστιάσει σε μια περιοχή του μανδύα, γνωστή ως ζώνη μετάβασης, η οποία βρίσκεται σε βάθος περίπου 640 χιλιομέτρων (ή 400 μιλίων) κάτω από την επιφάνεια.
Αξιοσημείωτο είναι ότι αυτό το νερό δεν βρίσκεται σε υγρή μορφή και δεν σχηματίζει υπόγειους ωκεανούς. Αντίθετα, δεσμεύεται στη δομή ενός σπάνιου ορυκτού, της ringwoodite, η οποία σχηματίζεται υπό ακραίες πιέσεις. Σε αυτές τις συνθήκες, το ορυκτό αποθηκεύει υδρογόνο και οξυγόνο στο κρυσταλλικό του πλέγμα, με αποτέλεσμα τη δημιουργία νερού σε στερεά μορφή.
Τα αποτελέσματα αυτών των μελετών προέρχονται από τη συνδυασμένη χρήση σεισμικών παρατηρήσεων και πειραμάτων που διεξάγονται στα εργαστήρια. Οι επιστήμονες εντόπισαν ζώνες μερικής τήξης βαθιά κάτω από τη Βόρεια Αμερική, επιβεβαιώνοντας ότι η ringwoodite που περιέχει νερό αρχίζει να λιώνει όταν εισέρχεται στον κατώτερο μανδύα. Αυτή η διαδικασία, γνωστή ως dehydration melting, είναι καθοριστική ένδειξη ότι το νερό υπάρχει σε αυτές τις βάθους.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, εάν το 1% των πετρωμάτων στην περιοχή της ζώνης μετάβασης περιέχει νερό, τότε η συνολική ποσότητα θα μπορούσε να φτάσει σχεδόν τρεις φορές τον όγκο όλων των ωκεανών της Γης. Παρότι αυτό το νερό δεν είναι προσβάσιμο στα ανθρώπινα όργανα, η ανακάλυψη υποδεικνύει τον σημαντικό ρόλο του στον εσωτερικό κύκλο του νερού του πλανήτη.
Αυτή η ανακάλυψη έχει σημαντικές επιπτώσεις στη γεωλογία και την κατανόηση των διαδικασιών που διέπουν την κυκλοφορία του νερού ασύλληπτα κάτω από την επιφάνεια της Γης. Δείχνει επίσης ότι ένα σημαντικό ποσοστό του υδάτινου περιεχομένου του πλανήτη μπορεί να υπήρχε από τις πρώτες φάσεις της δημιουργίας του, παρέχοντας πολύτιμες πληροφορίες για την εξελικτική ιστορία της Γης.
