Μια επανάσταση στην κατανόηση της κβαντικής ύλης σημειώνεται από μια ερευνητική ομάδα του University of California, Irvine. Ανακοίνωσαν την ανακάλυψη μιας άγνωστης μέχρι σήμερα κατάστασης ύλης, που προκαλεί μια σημαντική αναθεώρηση της γνώσης μας حول την αγωγιμότητα, την αποθήκευση ενέργειας και την ανθεκτικότητα των ηλεκτρονικών συστημάτων. Η νέα αυτή κατάσταση σχηματίζεται όταν ηλεκτρόνια και «οπές» —η θετικά φορτισμένες απουσίες ηλεκτρονίων— συντονίζονται και κινούνται ομόφωνα, δημιουργώντας μια φωτεινή, υγρή δομή που θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για υπολογιστικά συστήματα σχεδιασμένα για εξερευνήσεις στο Διάστημα.
Στην καθημερινή φυσική, συναντούμε τις κοινές μορφές ύλης: στερεή, υγρή και αέρια. Ωστόσο, η κβαντική φυσική αποκαλύπτει μια πολύ πιο περίπλοκη πραγματικότητα. Ο Luis A. Jauregui, καθηγητής Φυσικής και Αστρονομίας στο UC Irvine, και επικεφαλής του σχετικού μελετήματος που δημοσιεύτηκε στο Physical Review Letters, επισημαίνει ότι η νέα αυτή κατάσταση ύλης υπήρξε για πολύ καιρό μόνο θεωρητική. Κανείς μέχρι σήμερα δεν είχε μπορέσει να την μετρήσει πειραματικά. Αυτή η ανακάλυψη δεν κατατάσσεται απλά σε μια επιστημονική επιβεβαίωση αλλά ανοίγει νέες δυνατότητες για την ανάπτυξη ηλεκτρονικών συσκευών που θα λειτουργούν μέσω της περιστροφής των σωματιδίων (spin), φέρνοντας υποσχέσεις για μακροχρόνια ανθεκτικότητα, εξοικονόμηση ενέργειας και αυτονομία.
Κεντρικό στοιχείο αυτής της ανακάλυψης είναι η δημιουργία εξιτονίων, μιας ασυνήθιστης σύνθεσης ηλεκτρονίων και οπών που συμπεριφέρεται ως κβαντικό ρευστό. Αν και τα εξιτόνια είναι γνωστά στην επιστημονική βιβλιογραφία, η παρατήρηση τους με τις ηλεκτρονικές και οπτικές δυνάμεις να περιστρέφονται ταυτόχρονα αποτελεί μια μοναδική κατάσταση. Ο Jauregui περιγράφει αυτή την κατάσταση ως τόσο διακριτή, που αν είχαμε τη δυνατότητα να τη συγκρατήσουμε στο χέρι μας, θα εξέπεμπε έντονο φως υψηλής συχνότητας. Το υλικό στο οποίο εμφανίστηκε το φαινόμενο, σύνθεθηκε στο εργαστήριο από τον Jinyu Liu και μοιάζει με ένα μικροσκοπικό εργαστήριο κβαντικών αλληλεπιδράσεων.
Η ουσιαστική ανακάλυψη της νέας κατάστασης ύλης δεν προήλθε μέσα από φυσιολογικές εργαστηριακές συνθήκες. Η ομάδα μετέφερε το υλικό στο Los Alamos National Laboratory στο Νέο Μεξικό, όπου το εκθέτει σε εξαιρετικά ισχυρά μαγνητικά πεδία, φθάνοντας έως και τα 70 Teslas. Για σύγκριση, ένας ισχυρός μαγνήτης οικιακού ψυγείου φθάνει περίπου το 0.1 Teslas, γεγονός που δείχνει τις ακραίες συνθήκες που απαιτήθηκαν για να εμφανιστεί το φαινόμενο. Το υλικό παρουσίασε απότομη μείωση στην ηλεκτρική αγωγιμότητά του καθώς το μαγνητικό πεδίο ενισχυόταν, αποδεικνύοντας ότι το σύστημα μεταμορφωνόταν στην εξωτική κατάσταση του εξιτονίου.
Η πρακτική σημασία της ανακάλυψης δεν περιορίζεται στο θεωρητικό ενδιαφέρον. Ο νέος κβαντικός τύπος ύλης φαίνεται να είναι ανθεκτικός στην ακτινοβολία, ένα χαρακτηριστικό σπάνιο για ηλεκτρονικά υλικά. Αν επιβεβαιωθεί σε μελλοντικές μελέτες, μπορεί να αποτελέσει τη βάση για αυτοτροφοδοτούμενες ηλεκτρονικές συσκευές που αποθηκεύουν ενέργεια μέσω του spin και συνεχίζουν να λειτουργούν σε ακραίες συνθήκες, χαρακτηριστικές των διαστημικών αποστολών. Οι ερευνητές τονίζουν: αν θέλουμε υπολογιστές που θα αντέξουν χρόνια έκθεσης σε κοσμική ακτινοβολία κατά τη διάρκεια διαστημικών αποστολών —προς τον Άρη ή πιο πέρα— ο δρόμος μπορεί να περνάει μέσα από αυτό το νέο υλικό.
Η χρονική πορεία για την τεχνολογική αξιοποίηση αυτής της ανακαλύψεως παραμένει ασαφής. Ο ίδιος ο Jauregui τονίζει ότι κανείς δεν γνωρίζει ακόμη επακριβώς ποιες νέες εφαρμογές μπορεί να προκύψουν από αυτή την κβαντική κατάσταση. Ωστόσο, η συνεργασία μεταξύ διαφορετικών ιδρυμάτων αποδεικνύει το εύρος του ενδιαφέροντος: η σύνθεση και η κατασκευή των συσκευών πραγματοποιήθηκε στο UC Irvine από τον Jinyu Liu με τη βοήθεια των Robert Welser, Timothy McSorley, και Triet Ho, ενώ οι Shizeng Lin, Varsha Subramanyan, και Avadh Saxena στο Los Alamos ανέλαβαν τη θεωρητική μοντελοποίηση. Οι ερευνητές συνεργάστηκαν επίσης με το National High Magnetic Field Laboratory στη Φλόριντα για τις μετρήσεις υψηλού μαγνητικού πεδίου.
Η φυσική του κβαντικού κόσμου συνεχίζει να εκπλήσσει ακόμη και τους ειδικούς. Ωστόσο, αυτή η ανακάλυψη ξεχωρίζει, καθώς συνδέεται άμεσα με μια από τις πιο πρακτικές ανάγκες της εποχής: την ανάπτυξη υπολογιστικών συστημάτων που θα αντέχουν σε περιβάλλοντα πέρα από τη Γη. Αν το νέο αυτό είδος ύλης αποδειχθεί αξιοποιήσιμο, τότε ίσως τα μελλοντικά διαστημικά σκάφη και οι αποικίες στο Διάστημα να βασίζονται όχι μόνο σε πιο ισχυρούς υπολογιστές, αλλά και σε εντελώς διαφορετικές τεχνολογικές αρχιτεκτονικές, με ρίζες στο ίδιο το κβαντικό χάος.










