Η σταδιακή και προσεκτική μείωση της δόσης των αντικαταθλιπτικών, σε συνδυασμό με την ψυχοθεραπευτική υποστήριξη, μπορεί να μειώσει σημαντικά τον κίνδυνο υποτροπής, όπως επιβεβαιώνει νέα μελέτη.
Κάθε χρόνο, ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι στην Ευρώπη παίρνουν αντικαταθλιπτικά για τη διαχείριση συμπτωμάτων που σχετίζονται με κατάθλιψη και άγχος. Αν και οι τρέχουσες κατευθυντήριες γραμμές προτείνουν τη θεραπεία για έξι έως εννέα μήνες μετά την υποχώρηση των συμπτωμάτων, στην πράξη η διάρκεια αυτή συχνά παρατείνεται.
Πολλοί ασθενείς συνεχίζουν την αγωγή λόγω φόβου υποτροπής, παρά τις ενοχλητικές παρενέργειες, όπως η σεξουαλική δυσλειτουργία ή το συναισθηματικό «μούδιασμα», το οποίο περιορίζει την ικανότητά τους να βιώσουν πλήρως τα συναισθήματά τους.
Για να κατευθύνουν ασθενείς και επαγγελματίες ψυχικής υγείας στη διαδικασία διακοπής των αντικαταθλιπτικών, μια ερευνητική ομάδα από τη Γαλλία και την Ιταλία δημοσίευσε την πιο αυστηρή ανασκόπηση στο επιστημονικό περιοδικό The Lancet Psychiatry αυτήν την εβδομάδα.
Ανάλυση από 76 τυχαιοποιημένες κλινικές δοκιμές με περισσότερους από 17.000 συμμετέχοντες αποκάλυψε ότι η αργή μείωση της δόσης, σε συνδυασμό με ψυχολογική υποστήριξη, είναι εξίσου αποτελεσματική με τη συνέχιση των αντικαταθλιπτικών για την πρόληψη της υποτροπής βραχυπρόθεσμα. Τα αποτελέσματα αυτά αναμένεται να επηρεάσουν παγκοσμίως την προσέγγιση στη διακοπή των αντικαταθλιπτικών.
«Για την πλειονότητα των ασθενών, η διακοπή των αντικαταθλιπτικών είναι εφικτή, αλλά πρέπει να συζητείται με ειδικό, προσαρμόζοντας τις στρατηγικές στις ατομικές ανάγκες», δήλωσε ο Τζιοβάνι Οστούτσι, κύριος συγγραφέας της μελέτης και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βερόνα.
Δύο Βασικοί Παράγοντες Επιτυχίας
Η ανάλυση εστιάζει στα μέτρα που απαιτούνται για την αποφυγή υποτροπής το πρώτο έτος μετά τη διακοπή των αντικαταθλιπτικών. Σύμφωνα με τη μελέτη, οι καθοριστικοί παράγοντες περιλαμβάνουν τη χρονική διάρκεια της μείωσης της δοσολογίας και την παρουσία ψυχολογικής υποστήριξης κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας.
Η «αργή μείωση» ορίζεται ως σταδιακή αποκοπή που διαρκεί πάνω από τέσσερις εβδομάδες, με «πολύ αργή μείωση» να θεωρείται οποιαδήποτε διαδικασία που ξεπερνά τις 12 εβδομάδες. Οι ερευνητές εκτίμησαν ότι η αργή μείωση σε συνδυασμό με ψυχολογική υποστήριξη – όπως η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία – μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο υποτροπής σε έναν στους πέντε ασθενείς, σε αντίθεση με περικοπές μικρότερης διάρκειας.
Τα ευρήματα αυτά προσφέρουν ελπίδα σε όσους αποτυγχάνουν να απεξαρτηθούν από τα φάρμακα, αλλά οι συγγραφείς επισημαίνουν ότι αυτό δεν δίνει την εντύπωση ότι τα αντικαταθλιπτικά είναι περιττά ή ότι η ψυχοθεραπεία μπορεί να είναι η μόνη λύση. Υπάρχει ανάγκη για στρατηγικές προσαρμοσμένες στις συγκεκριμένες ανάγκες του κάθε ασθενούς.
Περιορισμοί και Προειδοποιήσεις
Η μελέτη έχει περιορισμούς, κυρίως λόγω ανεπαρκών δεδομένων σχετικά με την ψυχοθεραπεία, κάτι που χρήζει περαιτέρω διερεύνησης. Επίσης, μόνο το 20% των δοκιμών αφορούσε το άγχος, σε σχέση με το 80% που εστίασε στην κατάθλιψη.
Ειδικοί που δεν συμμετείχαν στη μελέτη προειδοποίησαν να αποφεύγεται η υπερβολική ερμηνεία των αποτελεσμάτων, τονίζοντας την αποδεδειγμένη αποτελεσματικότητα των αντικαταθλιπτικών και τον κίνδυνο υποτροπής για άτομα με προηγούμενα επεισόδια κατάθλιψης. Ο Σαμίρ Τζόχαρ, αναπληρωτής κλινικός καθηγητής στο Imperial College London, ανέφερε ότι «περίπου το 60-70% των ατόμων με τα πρώτα επεισόδια κατάθλιψης θα βιώσουν υποτροπή, και οι θεραπευτικές παρεμβάσεις με αντικαταθλιπτικά βοηθούν να μειωθεί αυτός ο κίνδυνος κατά το ήμισυ».
Για περισσότερες πληροφορίες, διαβάστε επίσης: Γιατί οι γυναίκες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης κατάθλιψης σε σχέση με τους άνδρες.
ΠΗΓΗ: Euronews
Αυτό το άρθρο αναδιαρθρώθηκε με στόχο τη μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα και τη βελτιστοποίηση για τις μηχανές αναζήτησης, διατηρώντας την κύρια ουσία και προσθέτοντας ενεργά links για καλύτερη πλοήγηση.
