Νωρίτερα αυτό το μήνα, η Sony ακολούθησε το παράδειγμα της Nintendo με εκτόξευση α Έκδοση μόνο για Ιαπωνία του PS5 που διατίθεται σε σημαντική έκπτωση στο SRP της κονσόλας οπουδήποτε αλλού στον κόσμο. Τα πρώτα στοιχεία πωλήσεων που κυκλοφόρησαν από την κυκλοφορία υποδηλώνουν ότι το gambit ήταν, όπως ήταν αναμενόμενο, αρκετά δημοφιλές. τετραπλασιάστηκαν οι πωλήσεις του PS5 στην Ιαπωνία (από ένα ομολογουμένως χαμηλό σημείο εκκίνησης) την πρώτη εβδομάδα από την πώληση της νέας έκδοσης, αν και ο πραγματικός αντίκτυπος είναι πολύ πιθανό να γίνει αισθητός στις αυξημένες πωλήσεις υλικού γύρω από μεγάλες εκδόσεις λογισμικού.
Αν και οι καταναλωτές μπορεί εύλογα να ανησυχούν ότι αυτό σηματοδοτεί μια στροφή προς τις παλιές κακές μέρες των κονσολών που είναι κλειδωμένες στην περιοχή, το σκεπτικό πίσω από τη δημιουργία εκδόσεων υλικού μόνο για την Ιαπωνία από τη Sony και τη Nintendo – κλειδωμένες στο ψηφιακό κατάστημα της Ιαπωνίας και με τις επιλογές γλώσσας απενεργοποιημένες στο λειτουργικό σύστημα – είναι ξεκάθαρο.
Η κατάρρευση της αξίας του ιαπωνικού γεν έχει καταστήσει τις διεθνείς τιμές για πράγματα όπως τα καταναλωτικά προϊόντα τεχνολογίας εξαιρετικά υψηλές για τους καταναλωτές. Εν τω μεταξύ, οι ανησυχίες για την οικονομική προσιτότητα ακόμη και για τα εγχώρια αγαθά και οι σε μεγάλο βαθμό στάσιμοι μισθοί σε πολλούς τομείς έχουν κάνει τους καταναλωτές πιο ευαίσθητους στις τιμές από ποτέ – ένας φονικός συνδυασμός για προϊόντα διακριτικής αγοράς όπως το PlayStation ή το Switch.
Υπάρχει ένας βαθμός υπερηφάνειας του έθνους καταγωγής που εμπλέκεται στο γεγονός ότι οι ιαπωνικές εταιρείες δεν θέλουν να ξεφύγουν από την αγορά στη χώρα τους, φυσικά. Για τη Nintendo, ωστόσο, κάποιο είδος στρατηγικής για την αντιμετώπιση της προσιτότητας στην Ιαπωνία ήταν αναπόφευκτη – η Ιαπωνία παραμένει μια απίστευτα μεγάλη και σημαντική αγορά για τα προϊόντα της, ενώ οι πωλήσεις της Sony στην Ιαπωνία κορυφώθηκαν με το PS2 και τώρα αντιπροσωπεύουν μόνο ένα μικρό μέρος της παγκόσμιας αγοράς της.
Είναι εύλογο να αναρωτηθεί κανείς, ωστόσο, γιατί αυτά τα μαθηματικά δεν φαίνεται να αθροίζονται και σε άλλες αγορές. Η κρίση προσιτών δεν είναι μοναδική στην Ιαπωνία, και ενώ σίγουρα υπάρχουν ορισμένες χώρες που έχουν ξεπεράσει τις τρέχουσες οικονομικές συνθήκες καλύτερα από άλλες, οι καταναλωτές στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου αισθάνονται αρκετά μελανιασμένοι και χτυπημένοι από τον πληθωρισμό των τιμών τα τελευταία χρόνια. Η πτώση του γεν είναι ασφαλώς ένας παράγοντας που αφορά την Ιαπωνία, αλλά επίσης δεν φαίνεται πιθανό να επιλυθεί σύντομα, κάτι που θα μπορούσε να σημαίνει ότι εταιρείες όπως η Sony θα δεσμευτούν σε μια μόνιμη στρατηγική φθηνότερων προϊόντων που κλειδώνουν την Ιαπωνία.
Προφανώς, υπάρχει ένα υπολογιστικό φύλλο και ένα σωρό γραφήματα κάπου μέσα σε αυτές τις εταιρείες όπου έχουν μοντελοποιήσει τον αντίκτυπο αυτών των περικοπών τιμών και έχουν καταλάβει ότι έχουν οικονομική λογική. Οι κονσόλες, θεωρητικά, πωλούνται στο μοντέλο “ξυράφια και ξυραφάκια”. πουλάτε την κονσόλα ως ηγέτης απώλειας και βγάζετε τα χρήματά σας πουλώντας λογισμικό.
Αυτό το μοντέλο έχει σίγουρα χτυπηθεί πολύ τα τελευταία χρόνια – σημειώστε ότι η Valve φαίνεται να το ορκίζεται εξ ολοκλήρου για το Steam Machine, βεβαιώνοντας ότι το σύστημα θα κοστολογείται σύμφωνα με παρόμοιους υπολογιστές και επομένως πιθανώς δεν θα επιδοτηθεί με κανέναν τρόπο. Αυτά τα φθηνότερα ιαπωνικά μοντέλα, ωστόσο, αντιπροσωπεύουν μια σημαντική εκ νέου δέσμευση σε αυτό το μοντέλο από τη Nintendo και τη Sony.
Δεν βλέπουμε ακριβή νούμερα ανά μονάδα, αλλά το PS5 και το Switch 2 πωλούνται πιθανότατα με μεγάλη έκπτωση σε σχέση με το κόστος κατασκευής τους στην Ιαπωνία – και οι κάτοχοι της πλατφόρμας, αν και μετακόμισαν σε αυτό το μοντέλο μόνο όταν τα χέρια τους στριμώχτηκαν πολύ σκληρά από την οικονομική κατάσταση, δεν έχουν αμφιβολία ότι θα εξακολουθήσουν να έχουν κέρδος από τις πωλήσεις λογισμικού.
Γιατί λοιπόν να το κάνετε αυτό μόνο στην Ιαπωνία; Εάν το μοντέλο λειτουργεί στην Ιαπωνία, γιατί να μην εφαρμόσετε μια παρόμοια προσέγγιση τιμολόγησης για να προσπαθήσετε να αναπτύξετε την εγκατεστημένη βάση και σε άλλες χώρες; Μια δραματική μείωση τιμής μπορεί να μην δικαιολογείται παντού (παρόλο που το υλικό όπως το PS5 μακραίνει όλο και περισσότερο, το γεγονός ότι είναι εξίσου ακριβό αν όχι περισσότερο από ό,τι κατά την κυκλοφορία του ζυγίζει αναμφίβολα βαρύτερο και βαρύτερο στην αγορά του), αλλά τουλάχιστον αυτό θέτει υπό αμφισβήτηση τη δικαιολογία για τις αυξήσεις τιμών που έχουμε δει τα τελευταία δύο χρόνια.
Ένας λόγος μπορεί απλώς να είναι ότι οι κάτοχοι πλατφόρμας είναι πολύ, πολύ νευρικοί σχετικά με τη δέσμευση σε επιθετικές στρατηγικές τιμολόγησης ενόψει της τεράστιας αστάθειας στο κόστος των βασικών εξαρτημάτων για αυτές τις συσκευές. Πριν από μερικά χρόνια, η εξόρυξη κρυπτογράφησης οδήγησε τις τιμές των GPU στο ανώτατο όριο. τώρα είναι η σειρά των τσιπ RAM και SSD υψηλής ταχύτητας, τα οποία είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη της χωρητικότητας του κέντρου δεδομένων AI και έχουν εκτοξεύτηκε η τιμή τους τελευταίους μήνεςμε τις τιμές RAM να διπλασιάζονται, να τριπλασιάζονται ή ακόμα και σε ορισμένες περιπτώσεις να τετραπλασιάζονται σε διάστημα λίγων μόλις εβδομάδων.
Για όποιον προσπαθεί να κατασκευάσει ή να αγοράσει έναν υπολογιστή αυτή τη στιγμή, αυτό είναι τεράστιος πόνος. Για έναν κατασκευαστή κονσόλας που προσπαθεί να κλειδώσει σε ανταγωνιστική τιμή για εκατομμύρια μονάδες υλικού, είναι ένας απόλυτος εφιάλτης. Ενώ μια εταιρεία όπως η Sony παραγγέλνει αυτά τα εξαρτήματα σε αρκετό όγκο ώστε να αποκτήσει κάποια ισχύ καθορισμού τιμών, δεν είναι απρόσβλητη από πιο μακροπρόθεσμες μεταβολές στην τιμολόγηση – κάτι που θα μπορούσε εύκολα να μετατρέψει ορισμένους βασικούς αριθμούς στα επιχειρηματικά της μοντέλα σε πολύ έντονη απόχρωση του κόκκινου.
Η αντιστάθμιση αυτών των πιθανοτήτων αναμφίβολα κάνει εταιρείες όπως η Sony πιο συντηρητικές στη στρατηγική τιμολόγησης και πολύ λιγότερο πρόθυμες να αναλάβουν τον κίνδυνο να αντιμετωπίζουν τις κονσόλες της ως ηγέτη σε σημαντικές ζημίες.
Όσο κατανοητό κι αν είναι, ωστόσο, εξακολουθεί να μας αφήνει μια πραγματικότητα όπου οι κονσόλες είναι ακριβές – μακριά από το να πέφτουν σε τιμές κατά τη διάρκεια ζωής τους όπως έκαναν κάποτε, αντίθετα λαμβάνουν αυξήσεις τιμών σε πολλές περιπτώσεις. Ουσιαστικά αυτό σημαίνει ότι η δυναμική της αγοράς σύμφωνα με την οποία οι κονσόλες θα έπεφταν σε τιμές παρορμητικής αγοράς μετά από μερικά χρόνια και θα άνοιγαν εντελώς νέα δημογραφικά στοιχεία των καταναλωτών στη διαδικασία έχει εξαφανιστεί. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλά από τα casual, φιλικά προς την οικογένεια είδη παιχνιδιών που ήταν τόσο επιτυχημένα σε πλατφόρμες όπως το PS2 και το Wii είτε έχουν μετακινηθεί σε κινητές συσκευές είτε έχουν ξεθωριάσει εντελώς.
Όλη αυτή η κατάσταση απαιτεί να εξεταστεί ένα πολύ βασικό ερώτημα. ποιος είναι ο ρόλος ενός κατόχου πλατφόρμας σε αυτόν τον κλάδο; Πριν από μερικές γενιές κονσόλας, η απάντηση ήταν ξεκάθαρη. Αποτελούσαν το κλειδί του κλάδου ακριβώς επειδή ήταν οι εταιρείες που ήταν πρόθυμες να αναλάβουν τον τεράστιο οικονομικό κίνδυνο και το βάρος της δημιουργίας μιας πλατφόρμας κονσόλας και της δημιουργίας μιας αγοράς για αυτήν. Με αυτόν τον τρόπο ανέλαβαν την ευθύνη της δημιουργίας και της ανάπτυξης της αγοράς για άλλους εκδότες και προγραμματιστές – το πλήρωσαν, με τη σειρά τους, παίρνοντας ένα αρκετά υγιές κομμάτι εσόδων από κάθε παιχνίδι που πούλησαν τα τρίτα μέρη.
Οι κατασκευαστές κονσολών εξακολουθούν να αναλαμβάνουν τους κινδύνους και το κόστος της δημιουργίας και της πώλησης υλικού και δημιουργούν πλατφόρμες ψηφιακών υπηρεσιών και άλλη υποδομή γύρω από τις συσκευές τους – όλα αυτά προσφέρουν όφελος σε όλους τους άλλους στον κλάδο. Ωστόσο, αισθάνεται ότι έχουν χάσει μεγάλο μέρος της όρεξής τους για το βασικό καθήκον της οικοδόμησης και της ανάπτυξης της αγοράς – ότι δεν είναι πλέον διατεθειμένοι να αναλάβουν τους κινδύνους και να κάνουν την εργασία που απαιτείται για να φτάσουν σε νέες αγορές και να ωθήσουν τις συσκευές τους έξω από την (ομολογουμένως πολύ μεγάλη) βασική καταναλωτική βάση τους.
Η ευαισθησία των τιμών καταναλωτή της Ιαπωνίας μπορεί να είναι σχετικά υψηλή, αλλά δεν είναι μοναδική. είναι απλά το καναρίνι στο ανθρακωρυχείο για τάσεις που αναπαράγονται στις αγορές σε όλο τον κόσμο. Εάν η Nintendo και η Sony είναι πρόθυμες να βάλουν την πλάτη τους στην οικοδόμηση της ιαπωνικής αγοράς μειώνοντας τα περιθώρια κέρδους υλικού και αναλαμβάνοντας μεγαλύτερους οικονομικούς κινδύνους –και αν μπορούν ακόμα να κερδίσουν χρήματα ενώ το κάνουν– τότε είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί η ίδια προσέγγιση δεν δικαιολογείται και σε άλλες αγορές.
Via: gamesindustry.biz
