Η χαρά είναι το ριζικό εργαλείο που χρειάζονται τα παιχνίδια για να μετατρέψουν το οικολογικό άγχος σε πρακτορείο | Γνώμη

Volha Kapitonava – διευθύνων σύμβουλος της Παιχνίδια θετικού αντίκτυπουπρογραμματιστής του The Regreening – περιγράφει το πώς τα βιντεοπαιχνίδια μπορούν να ανατρέψουν τη στάση απέναντι στην κλιματική αλλαγή.

Τα τελευταία πέντε χρόνια, έχουμε δει αυξημένη προσοχή της βιομηχανίας στα θέματα του κλίματος και της βιοποικιλότητας, με τίτλους όπως Terra Nil, Alba: A Wildlife Adventure, Πέρα από το Μπλετο επερχόμενο Όλα θα ανέβουνκαι το δικό μας παιχνίδι, Το Regreening. Τα ευρωπαϊκά κονδύλια ενθαρρύνουν πλέον τα οικολογικά θέματα και υποστηρίζουν όλο και περισσότερο έργα που σχετίζονται με το κλίμα. Οι ιδρυτές στούντιο προωθούν αυτά τα θέματα λόγω της ευθυγράμμισης αξίας. και οι ίδιοι οι παίκτες σηματοδοτούν μια αυξανόμενη όρεξη για ιστορίες που δεν αντιμετωπίζουν τη φύση ως εμπόρευμα. Αυτό που ήταν ένα εξειδικευμένο θέμα αρχίζει να μοιάζει με τάση.

Μέρος του λόγου που αυτά τα παιχνίδια έχουν απήχηση είναι ο συγχρονισμός.

Ζούμε σε μια εποχή που το οικολογικό άγχος δεν είναι πλέον απλώς μια ανησυχία, αλλά μια κυρίαρχη συναισθηματική πραγματικότητα. Μια παγκόσμια μελέτη που δημοσιεύτηκε από το The Lancet αποκάλυψε ότι το 45% των νέων λέει ότι η κλιματική αλλαγή επηρεάζει την καθημερινή τους λειτουργία και περισσότεροι από τους μισούς πιστεύουν ότι η ανθρωπότητα είναι «καταδικασμένη» αν δεν αλλάξει τίποτα. Αυτή είναι μια αρκετά ζοφερή εικόνα: το να μένεις κολλημένος ανάμεσα σε μια κρίση πλανητικής κλίμακας και θεσμούς που σαφώς δεν κάνουν αρκετά για να την αποτρέψουν.

Οι περισσότερες επικοινωνίες για το κλίμα επιδεινώνουν το πρόβλημα. Γέρνει σε μεγάλο βαθμό στην καταστροφή και παρουσιάζει μια κυλιόμενη ακολουθία απωλειών, σημείων ανατροπής και μη αναστρέψιμων. Ακριβές, ναι – αλλά η συνεχής τυμπανοκρουσία του «ο κόσμος τελειώνει» ωθεί τους ανθρώπους να αισθάνονται ανίσχυροι, οδηγώντας με τη σειρά τους σε παράλυση και απόσυρση. Πραγματοποιούν σίγαση των ειδοποιήσεων, αποφεύγουν άρθρα και κάνουν κύλιση μπροστά σε οτιδήποτε έχει μια φωτογραφία ενός φλεγόμενου τοπίου. Αυτή η αντίδραση συχνά παρερμηνεύεται ως απάθεια. όμως ισχύει το αντίθετο. Οι μισοί ή περισσότεροι παίκτες λένε ότι αισθάνονται λυπημένοι, φοβισμένοι, αηδιασμένοι, θυμωμένοι ή αγανακτισμένοι όταν σκέφτονται την υπερθέρμανση του πλανήτη. Οι άνθρωποι δεν είναι συγκλονισμένοι επειδή δεν τους νοιάζει. είναι συγκλονισμένοι επειδή νοιάζονται πάρα πολύ.

Αυτό είναι το ψυχολογικό τοπίο με το οποίο εργαζόμαστε. Πώς μπορούν όμως τα βιντεοπαιχνίδια –μια βιομηχανία που δεν είναι ακριβώς γνωστή για την ουδετερότητα των εκπομπών άνθρακα– να βοηθήσουν την κατάσταση;

Η χαρά ως ριζοσπαστική αντίσταση

Σαφώς, τα παιχνίδια δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την πολιτική δράση, τη θεσμική ευθύνη ή τη δομική αλλαγή που χρειάζεται επειγόντως ο πλανήτης. Ο αντίκτυπός τους είναι έμμεσος: διαμορφώνουν την αντίληψη, τα κίνητρα και την προθυμία για δράση. Τα παιχνίδια δεν προσφέρουν λύσεις από μόνα τους, αλλά παρέχουν κάτι από το οποίο η συζήτηση για το κλίμα στερείται χρόνια: εμπειρίες όπου οι ενέργειες έχουν ορατές συνέπειες και η δυνατότητα βελτίωσης εξακολουθεί να υπάρχει.

Τα παιχνίδια ως μέσο είναι καλά στο να εμπλακούν επειδή επιτρέπουν στους παίκτες να λαμβάνουν ουσιαστικές αποφάσεις και όχι απλώς να παρακολουθούν παθητικά τις οθόνες τους. Όταν αναλαμβάνετε μια δράση σε ένα παιχνίδι, ο κόσμος ανταποκρίνεται: μια πόλη επιβιώνει, ένα σύστημα σταθεροποιείται, ένας κακός τιμωρείται. Αυτός ο βρόχος αιτίου-αποτελέσματος βοηθά τους ανθρώπους να αισθάνονται ικανοί και περίεργοι: ακόμα και όταν τα πονταρίσματα είναι υψηλά, μπορείτε πάντα να φορτώσετε ξανά αν αποτύχετε.

Μια πρόσφατη επιστημονική έκθεση δείχνει ότι οι συμμετέχοντες που παίζουν περιβαλλοντικά παιχνίδια αναφέρουν υψηλότερη αυτο-αποτελεσματικότητα και μεγαλύτερη πιθανότητα εμπλοκής σε πραγματικές φιλοπεριβαλλοντικές συμπεριφορές. Αυτό σημαίνει ότι δίνοντας στους παίκτες εξουσία σε ένα εικονικό οικοσύστημα (επιτρέποντάς τους να αποκαταστήσουν τα δάση, να καθαρίσουν τα μολυσμένα νερά ή να αποκαταστήσουν την οικολογική ισορροπία), τα παιχνίδια μπορούν να ενισχύσουν την πεποίθηση ότι οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν τη διαφορά.

Το βασικό συστατικό που το κάνει αυτό δυνατό, κατά τη γνώμη μου, είναι η χαρά. Ιδιαίτερα η δομημένη, με γνώμονα την ανάδραση και η ανταποδοτική χαρά που συναντάμε στα παιχνίδια που προσφέρουν στους παίκτες την ευκαιρία να κάνουν ένα ψυχολογικό διάλειμμα που χρειάζεται, παρέχοντας έναν τρόπο να αντιμετωπίσουν τον τρόμο της πραγματικότητας σε ένα ασφαλές, ελεγχόμενο περιβάλλον.

Σε μια κουλτούρα που επωφελείται από τον φόβο, την εξάντληση και την απελπισία, η χαρά είναι ριζική. Δεν είναι απόδραση, αλλά μια άρνηση να μουδιάσεις ή να νικηθείς μπροστά στην κλιματική παράλυση. Ο κόσμος ξέρει ότι η κρίση είναι πραγματική. Απλώς δεν πιστεύουν ότι μπορούν να το επηρεάσουν. Και όταν ένα παιχνίδι ζητά από έναν παίκτη να ξαναφυτέψει ένα δάσος αντί να κατακτήσει ένα βασίλειο ή να καθαρίσει μια πετρελαιοκηλίδα αντί να νικήσει έναν κακό, προσφέρει ένα όραμα του κόσμου που είναι δυνατό χωρίς ανταμοιβή ταχύτητας, εξόρυξης και ανταγωνισμού.

Αυτό είναι όπου τα υγιεινά παιχνίδια συχνά παρεξηγούνται. Η ετικέτα κάνει τους ανθρώπους να σκέφτονται την απαλότητα, την απαλότητα και τα παστέλ χρώματα – και ναι, μερικοί έχουν αυτή την αισθητική. Αλλά η σχεδιαστική φιλοσοφία πίσω από αυτά δεν είναι «χαριτωμένη», αλλά μάλλον «ελπίδα». Αυτά τα παιχνίδια επικεντρώνονται στη συνεργασία, την ενσυναίσθηση, την υπομονή και την αναγέννηση. Και είναι κρίσιμο, αυτό το είδος αναγεννητικού παιχνιδιού μετατρέπει το άγχος σε πρακτορεία. Οι άνθρωποι δεν ξεκλειδώνουν τα κίνητρα μέσω του φόβου. το ξεκλειδώνουν όταν αισθάνονται ότι υποστηρίζονται αρκετά για να προσπαθήσουν. Αυτή η συναισθηματική μετατόπιση είναι το πρώτο βήμα προς τη δράση στον πραγματικό κόσμο.

Τι μπορούν και τι δεν μπορούν να κάνουν τα παιχνίδια

Τα παιχνίδια δεν μπορούν να λύσουν την κλιματική κρίση. Δεν αντικαθιστούν τον ακτιβισμό, την αλλαγή νομοθεσίας ή τη συστημική μεταρρύθμιση. Η δύναμή τους βρίσκεται αλλού: στο πώς διαμορφώνουν την αντίληψη, το συναίσθημα και τα κίνητρα.

Μπορούν:

• Κανονικοποίηση της ελπίδας και της αναγέννησης ως πολιτιστικές αφηγήσεις.
• Παρέχετε συναισθηματική ανακούφιση από τον κύκλο “είμαστε καταδικασμένοι”.
• Προσφέρετε ασφαλή πειραματισμό.
• Κάντε την περιβαλλοντική δράση να φαίνεται εφικτή μέσω της προσομοίωσης και της ανατροφοδότησης.
• Ενθαρρύνετε τη μακροπρόθεσμη περιέργεια.
• Ενίσχυση του αισθήματος συλλογικής ευθύνης και δυνατότητας.
• Συμμετέχετε τους ανθρώπους σε πραγματικά οικολογικά έργα (με οργανωτική βοήθεια από τους προγραμματιστές).

Είναι μια καλή στιγμή να αναφέρουμε ότι το 2020, Η Space Ape Games συγκέντρωσε πάνω από 120.000 $ σε δωρεές για την άγρια ​​ζωή και τις ανθρωπιστικές φιλανθρωπικές οργανώσεις που καταπολεμούν τις πυρκαγιές στην Αυστραλία. Ομοίως, το 2022, Το Fortnite συγκέντρωσε 144 εκατομμύρια δολάρια για προσπάθειες ανθρωπιστικής βοήθειας για άτομα που επλήγησαν από τον πόλεμο στην Ουκρανία. Έργα που οδηγούν στην οικολογική δράση των παικτών, όπως η χρηματοδότηση της δενδροφύτευσης, η προστασία ενδιαιτημάτων άγριας ζωής, ο καθαρισμός τοπικών περιβαλλόντων και πολλά άλλα, αναγνωρίζονται ετησίως από το Playing for the Planet Awards (περισσότερα έργα έμπνευσης αναφέρονται στη λίστα νικητών Playing for the Planet 2025.) Τέτοιες πρωτοβουλίες είναι διαθέσιμες σε κάθε προγραμματιστή, μεγάλο ή μικρό.

Ωστόσο, τα παιχνίδια έχουν επίσης σαφείς περιορισμούς. Δεν τα παίζουν όλοι και η πρόσβαση διαμορφώνεται από κοινωνικοοικονομικά, γεωγραφικά και τεχνολογικά εμπόδια. Δεν μπορούν να επιβάλουν συστημικές αλλαγές, να αλλάξουν την εταιρική συμπεριφορά ή να αποτρέψουν την απώλεια ειδών. Ακόμη και όταν οι παίκτες βιώνουν πρακτορεία σε ένα παιχνίδι, αυτό το συναίσθημα δεν μεταφράζεται αυτόματα σε δράση στον πραγματικό κόσμο: η ουσιαστική αλλαγή απαιτεί ευκαιρίες, καθοδήγηση και δομές που επιτρέπουν στα κίνητρα να μεταφερθούν πέρα ​​από την οθόνη.

Το θέμα δεν είναι ότι τα παιχνίδια αντικαθιστούν τη δράση του πραγματικού κόσμου – είναι ότι προσφέρουν χαρά και δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την ανάδυση της δράσης. Μετατρέποντας το άγχος σε δέσμευση, επιβραβεύοντας την επιμονή και δείχνοντας τον αντίκτυπο της φροντίδας, τα παιχνίδια προσφέρουν ένα χώρο πρόβας για ελπίδα.

Αυτό είναι το έργο Παιχνίδια θετικού αντίκτυπου κάνει: φτιάχνουμε υγιεινά και άνετα παιχνίδια που ανεβάζουν, συνδέουν και εμπνέουν αλλαγές. Αυτή είναι η αποστολή που οδηγεί το επερχόμενο έργο μας, The Regreening, όπου καλλιεργείτε φυτά για να δημιουργήσετε ζωντανά οικοσυστήματα, γίνεστε φίλοι με αρχαία πνεύματα και δημιουργείτε το δικό σας κόμβο ανακύκλωσης. Δεν προσπαθούμε να προσφέρουμε μια απόδραση από την πραγματικότητα, αλλά να χτίσουμε μια γέφυρα πίσω σε αυτήν, οχυρωμένη με ελπίδα. Στόχος μας είναι οι παίκτες να αισθάνονται έμπνευση για να συνεχίσουν να αναζωογονούν, να συνεισφέρουν και να ενεργούν βάσει της βασικής πεποίθησης ότι οι επιλογές τους μπορούν και κάνουν τη διαφορά.