Η επιστημονική κοινότητα χωρίζεται σε μεγάλο βαθμό σε δύο στρατόπεδα σχετικά με την προέλευση της ζωής στη Γη. Από τη μια πλευρά, η ιδέα ότι η ζωή προήλθε αυθόρμητα από την αρχέγονη σούπα αμινοξέων και οργανικών μορίων του πλανήτη. Από την άλλη πλευρά, η ζωή έφτασε μετά από μια βόλτα με διαστρικά συντρίμμια. Αυτή η θεωρία διαστρικών συντριμμιών συχνά περιλαμβάνει ένα αντικείμενο όπως ένας αστεροειδής που χτυπά στη Γη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια. Ωστόσο, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Μηνιαίες Ανακοινώσεις της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείαςείναι αναμφισβήτητα πιο πιθανό τα συστατικά της ζωής να ήρθαν σε μικροσκοπικά σωματίδια κοσμικής σκόνης γεμάτα με τα πιο στοιχειώδη δομικά στοιχεία της ζωής.
Υπάρχουν πάνω από 500 φυσικές ενώσεις γνωστές ως αμινοξέα. Μια ιδιαίτερα σημαντική ομάδα κάλεσε α-αμινοξέα αποτελείται από συγκεκριμένα 22 μόρια που αποτελούν τις πρωτεΐνες και τη γενετική κωδικοποίηση των ζωντανών οργανισμών. Εκτός από το νερό, οι πρωτεΐνες είναι το μεγαλύτερο συστατικό στον ανθρώπινο μυ και σε άλλους ιστούς του σώματος. Αλλά ενώ οι γενετιστές καταλαβαίνουν πολλά για τα αμινοξέα και τις πρωτεΐνες, όπου τα πρώτα παραδείγματα που προήλθαν παραμένει ένα ανοιχτό ερώτημα.
Προηγούμενες μελέτες έχουν αποκαλύψει υψηλές συγκεντρώσεις αυτών των οργανικών υλικών σε αστεροειδείς και μετεωρίτες, οδηγώντας πολλούς ερευνητές στη θεωρία ότι αυτά τα κομμάτια βράχου στο βαθύ διάστημα μπορεί να είναι υπεύθυνα για την εισαγωγή των απαραίτητων συνθηκών για την εξέλιξη της ζωής. Με βάση την απόλυτη πιθανότητα, μια ομάδα στο Diamond Light Source – το εθνικό σύγχροτρο του Ηνωμένου Βασιλείου – πιστεύει ότι είναι πολύ πιο πιθανό τα οργανικά μόρια να προέρχονται από μικροσκοπικά σημεία κοσμικής σκόνης.
Σκεφτείτε το ως εξής: μόνο γύρω 10.000 μετεωρίτες αξιοπρεπούς μεγέθους πέφτει στη Γη ετησίως. Εν τω μεταξύ, ο πλανήτης βομβαρδίζεται ετησίως από όσο 40.000 τόνοι σκόνης. Ο όγκος από μόνος του υπαγορεύει ότι τα αμινοξέα ήταν προσκολλημένα στα τελευταία συντρίμμια αντί για τα πρώτα.
Αλλά αυτή η θεωρία σκόνης είναι δυνατή μόνο εάν τα μόρια μπορούν να επιβιώσουν στο ταξίδι. Πρόσφατα, οι αστροβιολόγοι της πηγής φωτός του διαμαντιού αποφάσισαν να δοκιμάσουν εάν συγκεκριμένα αμινοξέα όπως η αλανίνη και η γλυκίνη θα μπορούσαν να αντέξουν το εχθρικό διαστρικό περιβάλλον για αρκετό καιρό για να φτάσουν στη Γη. Για να γίνει αυτό, συνέθεσαν αρχικά άμορφο πυριτικό μαγνήσιο, μερικά από τα πιο διαδεδομένα σωματίδια κοσμικής σκόνης. Στη συνέχεια τοποθέτησαν τα αμινοξέα αλανίνη, γλουταμικό οξύ, γλυκίνη και ασπαρτικό οξύ πάνω στην ανόργανη ύλη. Στη συνέχεια, χρησιμοποίησαν τη φασματοσκοπία σύγχροτρον και υπέρυθρης ακτινοβολίας για να μελετήσουν τον τρόπο με τον οποίο τα μόρια πήγαν κάτω από υπερθερμασμένες συνθήκες παρόμοιες με εκείνες που βιώθηκαν κατά τις πρώτες φάσεις του ηλιακού συστήματος.
Από την επιλογή αμινοξέων τους, μόνο η γλυκίνη και η αλανίνη κόλλησαν με επιτυχία στα πυριτικά σωματίδια για να σχηματίσουν κρυσταλλικές δομές. Οι συγγραφείς της μελέτης πιστεύουν ότι αυτό υποδηλώνει την πιθανή ύπαρξη ενός «αστρονομερολογικού μηχανισμού επιλογής» που εξασφάλιζε ότι μόνο ορισμένα αμινοξέα θα μπορούσαν να κολλήσουν στην κοσμική σκόνη. Αν αληθεύει, αυτό θα είχε επηρεάσει τις ποικιλίες των μορίων που τελικά έφτασαν στη Γη, δημιουργώντας πολύ συγκεκριμένες συνθήκες που οδηγούν στο σχηματισμό της ζωής.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα ευρήματά τους υποστηρίζουν την ιδέα ότι αμινοξέα όπως η γλυκίνη και η αλανίνη μπορεί να έχουν επιβιώσει στις έντονες συνθήκες του διαστήματος αρκετό καιρό ώστε να φτάσουν στη Γη πριν από 3,4 έως 4,4 δισεκατομμύρια χρόνια. Αυτή η εποχή χαρακτηρίστηκε από τη δημιουργία του φλοιού του πλανήτη και των ωκεανών του και περιλαμβάνει τα πρώτα γεωλογικά αρχεία μικροαπολιθωμάτων. Αυτή η εισροή κοσμικών αμινοξέων θα μπορούσε ενδεχομένως να αντισταθμίσει την περιορισμένη ποσότητα φυσικώς σχηματιζόμενων μορίων στη Γη, δημιουργώντας έτσι συνθήκες που πυροδότησε τη ζωή.
Αγοράστε τις εκπτώσεις Prime Day της Amazon
VIA: popsci.com
