Ενώ οι επιθέσεις αρκούδας φαίνεται να έχουν γίνει σημαντικό πρόβλημα στην Ιαπωνία – με τη χώρα να φτάνει μέχρι την ανάπτυξη του στρατού – νέα έρευνα αποκαλύπτει ότι ένα ιταλικό είδος αρκούδας έχει εξελιχθεί ώστε να είναι λιγότερο επιθετικό.
Καφετιές αρκούδες Απεννίνων (Ursus arctos marsicanus) έχουν στενή επαφή με τον άνθρωπο εδώ και γενιές. Ο μικρός, απειλούμενος πληθυσμός τους υπάρχει μόνο στην κεντρική Ιταλία και προηγούμενες έρευνες δείχνουν ότι αυτός ο πληθυσμός χωρίστηκε από άλλες ευρωπαϊκές καφέ αρκούδες πριν από 2.000 έως 3.000 χρόνια. Ως αποτέλεσμα, έχουν απομονωθεί πλήρως από άλλες αρκούδες από την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Σε σύγκριση με τις καφέ αρκούδες της Ευρώπης, της Βόρειας Αμερικής και της Ασίας, οι καφέ αρκούδες των Απεννίνων έχουν διακριτικά χαρακτηριστικά προσώπου και κεφαλιού, μικρότερο σώμα και είναι λιγότερο επιθετικές.
«Μια σημαντική αιτία παρακμής και απομόνωσης», Andrea Benazzoβιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Φεράρα, είπε σε δήλωση«πιθανώς η εκκένωση των δασών συνδέθηκε με την εξάπλωση της γεωργίας και την αύξηση της πυκνότητας του ανθρώπινου πληθυσμού στην Κεντρική Ιταλία».
Σχετικές ιστορίες αρκούδας
Ο Benazzo είναι ο κύριος συγγραφέας μιας μελέτης που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Μοριακή Βιολογία και Εξέλιξη. Αυτός και οι συνάδελφοί του από το Πανεπιστήμιο της Φεράρα χρησιμοποίησαν γονιδιωματική ανάλυση για να διερευνήσουν πώς οι άνθρωποι άλλαξαν πρόσφατα την εξέλιξη της καφέ αρκούδας των Απεννίνων. Διαπίστωσαν, χωρίς έκπληξη, ότι οι καφέ αρκούδες των Απεννίνων εμφάνισαν λιγότερη γονιδιωματική ποικιλομορφία και μεγαλύτερη αιμομιξία από άλλες καφέ αρκούδες λόγω της απομόνωσής τους.
«Πιο ενδιαφέρον, ωστόσο», πρόσθεσε Τζούλια Φάμπρισυν-συγγραφέας της μελέτης και μοριακός βιολόγος, «δείξαμε ότι οι καφέ αρκούδες των Απεννίνων διαθέτουν επίσης επιλεκτικές υπογραφές στο [the] γονίδια που σχετίζονται με μειωμένη επιθετικότητα».
Τα αποτελέσματά τους υποδεικνύουν ότι η επιλογή γενετικών παραλλαγών που σχετίζονται με τη συμπεριφορά – πιθανώς προκλήθηκε από τον άνθρωπο που εξαλείφει τις αρκούδες με μεγαλύτερη επιθετικότητα – προώθησε έναν σημαντικά λιγότερο επιθετικό πληθυσμό αρκούδων. Προτείνουν επίσης κάτι που μπορεί να φαίνεται παράδοξο.
«Οι γενικές συνέπειες των ευρημάτων μας είναι σαφείς», δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης και γενετιστής Τζόρτζιο Μπερτορέλε«οι αλληλεπιδράσεις ανθρώπου-άγριας ζωής είναι συχνά επικίνδυνες για την επιβίωση ενός είδους, αλλά μπορεί επίσης να ευνοούν την εξέλιξη χαρακτηριστικών που μειώνουν τις συγκρούσεις», πρόσθεσε. «Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και πληθυσμοί που έχουν επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό και αρνητικά από τις ανθρώπινες δραστηριότητες μπορεί να φιλοξενούν γενετικές παραλλαγές που δεν πρέπει να αραιώνονται».
VIA: popsci.com
