Αυτό το άρθρο παρουσιάστηκε αρχικά στο Η Συνομιλία.
Μοιάζουν με μικροσκοπικούς πιθήκους που κοιτάζουν έξω από την ομίχλη. Γνωστό στους επιστήμονες ως Δράκουλαςοι λεγόμενες «ορχιδέες με πρόσωπο μαϊμού» έχουν γίνει διασημότητες στο διαδίκτυο.
Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν μοιραστεί τις φωτογραφίες τους, θαυμάζοντας τα λουλούδια που μοιάζουν να χαμογελούν, να συνοφρυώνονται ή ακόμα και να μορφάζουν. Αλλά πίσω από αυτή τη γοητεία του ιού κρύβεται μια πολύ διαφορετική πραγματικότητα: τα περισσότερα από αυτά τα είδη πλησιάζουν στην άκρη του εξάλειψη.
ΕΝΑ νέα παγκόσμια αξιολόγηση αποκάλυψε, για πρώτη φορά, την κατάσταση διατήρησης όλων των γνωστών Δράκουλας ορχιδέες. Τα ευρήματα είναι τραγικά. Από τα 133 είδη που αξιολογήθηκαν, σχεδόν επτά στα δέκα απειλούνται με εξαφάνιση.
Πολλά υπάρχουν μόνο σε μικροσκοπικά θραύσματα δάσους, μερικά μόνο σε μία ή δύο γνωστές τοποθεσίες. Λίγα είναι γνωστά μόνο από φυτά που αναπτύσσονται στην καλλιέργεια. Οι άγριοι πληθυσμοί τους μπορεί να έχουν ήδη εξαφανιστεί.
Αυτές οι ορχιδέες αναπτύσσονται κυρίως στα δάση σύννεφων των Άνδεων της Κολομβίας και του Ισημερινού, μερικά από τα πιο πλούσια βιολογικά αλλά και πιο απειλούμενα οικοσυστήματα στον πλανήτη. Η επιβίωσή τους εξαρτάται από δροσερές, υγρές συνθήκες σε μεσαία έως μεγάλα υψόμετρα, όπου η συνεχής ομίχλη τυλίγει τα δέντρα.
Δυστυχώς, αυτές οι ίδιες πλαγιές καθαρίζονται γρήγορα για βοσκότοπους βοοειδών, καλλιέργειες όπως το αβοκάντο και επεκτείνονται δρόμοι και έργα εξόρυξης, δραστηριότητες που απειλούν άμεσα πολλές Δράκουλας είδη (όπως Dracula terborchii. Καθώς τα δάση συρρικνώνονται και κατακερματίζονται, οι ορχιδέες χάνουν τα μικροκλίματα (τις συγκεκριμένες συνθήκες θερμοκρασίας, φωτός και υγρασίας) από τα οποία εξαρτώνται για την επιβίωση.
Μια άλλη απειλή προέρχεται από τη γοητεία των ανθρώπων με αυτά τα σπάνια και χαρισματικά φυτά. Οι ορχιδέες βραβεύονται για τα λουλούδια τους εδώ και εκατοντάδες χρόνια, με το ευρωπαϊκό εμπόριο να ξεκινά τον 19ο αιώνα, όταν ο «πυρετός των ορχιδέων» καθήλωσε πλούσιους συλλέκτες, οδηγώντας σε τεράστιες αυξήσεις στη συλλογή άγριων ειδών σε τροπικές περιοχές.
Σήμερα, αυτή η γοητεία συνεχίζεται, τροφοδοτείται από το διαδίκτυο. Πολλοί ενθουσιώδεις και επαγγελματίες καλλιεργητές εμπορεύονται τα καλλιεργούμενα φυτά υπεύθυνα, αλλά άλλοι εξακολουθούν να αναζητούν άγριες ορχιδέες και Δράκουλας τα είδη δεν αποτελούν εξαίρεση. Για ένα φυτό που μπορεί να υπάρχει σε πληθυσμούς μόλις μερικών δεκάδων ατόμων, ένα μόνο ταξίδι συλλογής μπορεί να είναι καταστροφικό.
Μετατροπή της δημοτικότητας σε προστασία
Στις βορειοδυτικές Άνδεις του Ισημερινού, ένα μέρος που ονομάζεται Reserva Drácula προστατεύει μία από τις πλουσιότερες συγκεντρώσεις αυτών των ορχιδέων στον κόσμο. Το αποθεματικό φιλοξενεί τουλάχιστον δέκα Δράκουλας είδη, πέντε από αυτά δεν βρέθηκαν πουθενά αλλού στη Γη.
Αλλά οι απειλές πλησιάζουν. Η αποψίλωση των δασών για τη γεωργία, η παράνομη εξόρυξη, ακόμη και η παρουσία ένοπλων ομάδων θέτουν πλέον σε κίνδυνο το προσωπικό του αποθεματικού και τις γύρω κοινότητες.
Οι τοπικοί οικολόγοι στο Fundación EcoMinga, που διαχειρίζονται την περιοχή, έχουν περιγράψει την κατάσταση ως «επείγουσα». Οι προτάσεις τους περιλαμβάνουν την ενίσχυση της παρακολούθησης με βάση την κοινότητα, την υποστήριξη της βιώσιμης γεωργίας και την ανάπτυξη του οικοτουρισμού για την παροχή εισοδήματος από την προστασία και όχι από την εκκαθάριση του δάσους.
Όταν βλέπετε αυτά τα λουλούδια από κοντά, είναι εύκολο να καταλάβετε γιατί προσελκύουν τέτοια γοητεία. Το όνομά τους, Δράκουλας, δεν προέρχεται από τους βρικόλακες αλλά από το λατινικό που σημαίνει «μικρός δράκος», ένα νεύμα στα μακριά, σαν κυνόδοντα σέπαλα τους, τις δομές που μοιάζουν με πέταλα που προστατεύουν το αναπτυσσόμενο λουλούδι ορχιδέας.
Τα περίεργα σχήματά τους εξέπληξαν τους βοτανολόγους του 19ου αιώνα, που νόμιζαν ότι μπορεί να ήταν φάρσα. Αργότερα, καθώς ανακαλύφθηκαν περισσότερα είδη, οι άνθρωποι άρχισαν να παρατηρούν ότι πολλά έμοιαζαν με μικροσκοπικά πρωτεύοντα, εξ ου και το παρατσούκλι «ορχιδέες με πρόσωπο μαϊμού». Τα έχουν ονομάσει πάντα τα πάντα του κόσμου των ορχιδέων: χαρισματικά, άμεσα αναγνωρίσιμα, αλλά και βαθιά απειλούμενα.
Αυτό το χάρισμα, ωστόσο, δεν έχει μεταφραστεί ακόμη σε προστασία. Μέχρι πρόσφατα, μόνο μια χούφτα Δράκουλας Η κατάσταση διατήρησης των ειδών είχε αξιολογηθεί επίσημα, αφήνοντας το μεγαλύτερο μέρος της μοίρας της ομάδας μυστήριο.
Η νέα αξιολόγηση διεξήχθη από μια ομάδα βοτανολόγων από την Κολομβία και τον Ισημερινό, με συνεργάτες από πολλούς διεθνείς οργανισμούς, όπως το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και η Ομάδα Ειδικών Ορχιδεών της Επιτροπής Επιβίωσης Ειδών της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN), τελικά κλείνει αυτό το χάσμα.
Βασίζεται σε αρχεία βοτανοειδών (δείγματα αποξηραμένων φυτών που συλλέγονται από βοτανολόγους), δεδομένα πεδίου και τοπική τεχνογνωσία για να χαρτογραφήσει πού εμφανίζεται κάθε είδος και να εκτιμήσει πόσο δάσος έχει απομείνει. Τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν αυτό που πολλοί ειδικοί σε ορχιδέα υποψιάζονταν εδώ και καιρό: τα είδη του Δράκουλα αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα.
Παρά αυτή τη ζοφερή προοπτική, υπάρχουν λόγοι για ελπίδα. Το Reserva Drácula και άλλες προστατευόμενες περιοχές είναι ζωτικής σημασίας καταφύγια, προσφέροντας ασφαλή καταφύγια όχι μόνο για ορχιδέες, αλλά για βατράχους, πιθήκους και αμέτρητα άλλα είδη.
Οι τοπικές οργανώσεις συνεργάζονται με τις κοινότητες για την προώθηση της βιώσιμης γεωργίας, την ανάπτυξη του οικοτουρισμού και την επιβράβευση της διατήρησης μέσω πληρωμών για υπηρεσίες οικοσυστήματος. Πρόκειται για μέτριες προσπάθειες σε σύγκριση με την κλίμακα της πρόκλησης, αλλά δείχνουν ότι υπάρχουν λύσεις, αν ο κόσμος δώσει προσοχή.
Υπάρχει επίσης μια ευκαιρία εδώ να μετατρέψετε τη δημοτικότητα σε προστασία. Η ίδια φήμη στο Διαδίκτυο που τροφοδοτεί τη ζήτηση για αυτές τις ορχιδέες θα μπορούσε να βοηθήσει στη χρηματοδότηση της διατήρησής τους. Εάν οι ιογενείς δημοσιεύσεις σχετικά με τα «χαμογελαστά λουλούδια» περιελάμβαναν πληροφορίες σχετικά με το από πού προέρχονται και πόσο απειλούνται, θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην αλλαγή των κανόνων σχετικά με την ανάγκη αποφυγής υπερβολικής συλλογής.
Ακριβώς όπως το πάντα έγινε σύμβολο για τη διατήρηση της άγριας ζωής, οι ορχιδέες με πρόσωπο μαϊμού θα μπορούσαν να γίνουν εικονίδια για τη διατήρηση των φυτών, μια υπενθύμιση ότι η βιοποικιλότητα δεν αφορά μόνο τα ζώα. Το αν οι μελλοντικές γενιές θα εξακολουθήσουν να βρίσκουν αυτά τα πρόσωπα στο δάσος, και όχι μόνο στις ψηφιακές ροές, εξαρτάται από το πώς ενεργούμε τώρα.
VIA: popsci.com
