Οι επιστήμονες ανακάλυψαν μια βιολογική διαφορά στον εγκέφαλο των ψυχοπαθών

Οι άνθρωποι που επιδίδονται σε ψυχοπαθητικές συμπεριφορές έχουν συχνά αφήσει τα θύματά τους να αναρωτιούνται τι τα έκανε έτσι. Τα τυπικά χαρακτηριστικά των ψυχοπαθών, όπως τα υψηλά επίπεδα ναρκισσισμού, η χειραγωγική γοητεία και η έλλειψη συμπόνιας για τους άλλους, μπορεί να είναι ενοχλητικά στη συνάντηση. Αποδεικνύεται ότι οι άνθρωποι δεν είναι οι μόνοι που μπορούν να γίνουν ψυχοπαθείς, καθώς η τεχνητή νοημοσύνη που έχει εκπαιδευτεί με ελαττωματικό κώδικα μπορεί να εμφανίσει τον ίδιο τύπο χαρακτηριστικών προσωπικότητας. Τώρα, η έρευνα μπορεί να έχει βρει μια βασική βιολογική διαφορά που ξεχωρίζει τους ψυχοπαθείς. Έχουν μεγαλύτερο ραβδωτό όγκο στον εγκέφαλό τους.

Ο ραβδωτός όγκος αναφέρεται στο μέγεθος του ραβδωτού σώματος στον εγκέφαλο. Το ραβδωτό σώμα βοηθά στη σύνδεση του κινήτρου με την κίνηση, επιτρέποντάς μας να μετατρέψουμε τις σκέψεις ή τους στόχους σε πράξεις. Παίζει επίσης βασικό ρόλο στη λήψη αποφάσεων, στην αξιολόγηση των ανταμοιβών και στην κοινωνική συμπεριφορά. Μια μελέτη σχετικά με αυτό συγκέντρωσε τρεις ερευνητές από το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Nanyang στη Σιγκαπούρη, το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια και το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Long Beach. Χρησιμοποιώντας σαρώσεις εγκεφάλου, βρήκαν αύξηση 9% στο μέγεθος του ραβδωτού σώματος σε άτομα με ψυχοπάθεια.

Η έρευνα αυτή δημοσιεύτηκε στο Journal of Psychiatric Research υπό τον τίτλο «Ο μεγαλύτερος ραβδωτός όγκος σχετίζεται με αυξημένη ψυχοπάθεια ενηλίκων». Η μελέτη διαπίστωσε περαιτέρω ότι χαρακτηριστικά όπως η παρορμητικότητα και η αναζήτηση συγκίνησης ήταν εν μέρει υπεύθυνα για τη σχέση μεταξύ ψυχοπάθειας και μεγαλύτερου όγκου ραβδωτού σώματος.

Η μελέτη ανέλυσε τους εγκεφάλους 108 ανδρών και 12 γυναικών στην ευρύτερη περιοχή του Λος Άντζελες. Η ομάδα πρώτα έλεγξε εάν παράγοντες όπως η ηλικία, η φυλή, το μέγεθος του εγκεφάλου ή οι προηγούμενες κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις μπορεί να επηρεάσουν τα αποτελέσματα. Διαπίστωσαν ότι η φυλή και οι τραυματισμοί στο κεφάλι δεν είχαν σημασία, αλλά μεταβλητές όπως η ηλικία, η ΔΕΠΥ – που μια νέα κορδέλα μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση – η χρήση ουσιών, οι κοινωνικές αντιξοότητες και το συνολικό μέγεθος του εγκεφάλου είχαν κάποια επίδραση. Αυτά στη συνέχεια ελέγχθηκαν σε μεταγενέστερες αναλύσεις.

Αφού έλαβε υπόψη αυτούς τους παράγοντες, η ομάδα επιβεβαίωσε ότι τα άτομα με ψυχοπαθητικά χαρακτηριστικά έχουν ραβδωτά σώματα περίπου 9% μεγαλύτερα από αυτά που δεν έχουν τέτοια χαρακτηριστικά. Κατά την αξιολόγηση προηγούμενων μελετών που έγιναν σε αυτόν τον τομέα, βρήκαν περισσότερα στοιχεία που υποστηρίζουν αυτό το εύρημα. Οι ερευνητές πρότειναν ότι ένα μεγαλύτερο ραβδωτό σώμα μπορεί να συνδέεται με παρορμητική συμπεριφορά και συμπεριφορά που αναζητά συγκίνηση. Αυτά δυνητικά μπορούν να εξηγήσουν τις εγκεφαλικές διαφορές που εντοπίζονται σε άτομα με ψυχοπαθητικές τάσεις.

Προηγουμένως, καμία ερευνητική ομάδα δεν επανέλαβε τα δικά της προηγούμενα αποτελέσματα σχετικά με τη σχέση μεταξύ ψυχοπάθειας και ραβδωτού σώματος και οι μελέτες δεν χρησιμοποίησαν σταθερά τις ίδιες μεθόδους ή τους ίδιους τύπους συμμετεχόντων. Αυτή η νέα μελέτη είχε σκοπό να επαναλάβει προηγούμενα ευρήματα χρησιμοποιώντας τις ίδιες μεθόδους. Προηγούμενες μελέτες έτειναν επίσης να χρησιμοποιούν κρατούμενους ή άτομα που ήταν ιδρυματοποιημένα. Αυτή η έρευνα είχε στόχο να το διορθώσει χρησιμοποιώντας άτομα από το ευρύ κοινό.

Πρώτον, αυτή η μελέτη στοχεύει να διορθώσει ζητήματα προηγούμενων μελετών χρησιμοποιώντας άτομα από τον γενικό πληθυσμό, επαναλαμβάνοντας τα ευρήματά της και λαμβάνοντας υπόψη άλλες μεταβλητές για να δώσει μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα της ψυχοπάθειας και του εγκεφάλου. Περιλαμβάνει επίσης μια μικρή δειγματοληψία γυναικών, κάτι που συνήθως δεν έχουν κάνει προηγούμενες μελέτες. Αυτό κάνει αυτή την έρευνα να ξεχωρίζει για μελλοντική ψυχολογική αναφορά.

Θεωρητικά, αυτή η έρευνα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να βοηθήσει τους θεραπευτές και άλλους επαγγελματίες ψυχικής υγείας να θεραπεύσουν άτομα με ψυχοπαθητικά χαρακτηριστικά. Σημειώστε ότι ο όρος ψυχοπαθής από μόνος του δεν είναι διάγνωση. Είναι μάλλον ένας κοινός όρος που αναφέρεται σε άτομα που παρουσιάζουν ένα σύνολο χαρακτηριστικών. Πράγματα όπως η αντικοινωνική συμπεριφορά, η επιθετικότητα και ο ναρκισσισμός συνήθως αντιμετωπίζονται με γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία σε κλινικό περιβάλλον. Η φαρμακευτική αγωγή είναι μια άλλη μορφή θεραπείας που περιλαμβάνει αντιψυχωσικά και σταθεροποιητές της διάθεσης. Κατανοώντας πώς ο εγκέφαλος επηρεάζει τη συμπεριφορά, αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει με πιο στοχευμένη φαρμακευτική αγωγή ή πιο στοχευμένη γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία.

Οι ερευνητές στη μελέτη τόνισαν επίσης ότι η βιολογία κληρονομείται από γονέα σε παιδί. Το μέγεθος του ραβδωτού σώματος θα μπορούσε να μεταβιβαστεί από τη μια γενιά στην άλλη. Αυτό υποστηρίζει τις νευροαναπτυξιακές θεωρίες ότι οι άνθρωποι που μεγαλώνουν ως ψυχοπαθείς γεννήθηκαν σε βιολογικό μειονέκτημα.