Οι ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Carnegie Mellon έχουν αναπτηγμένος ένα σύστημα που επιτρέπει σε καθημερινά αντικείμενα να κινούνται αυτόνομα και να προβλέπουν τις ενέργειες του χρήστη.
Η τεχνολογία ενσωματώνει κάμερες, μοντέλα τεχνητής νοημοσύνης και μικρές πλατφόρμες με τροχούς για να επιτρέψει σε αντικείμενα όπως κούπες καφέ, συρραπτικά και εξαρτήματα να μετακινηθούν προληπτικά. Αυτή η προσέγγιση στοχεύει να βελτιώσει την ευκολία χωρίς την εισαγωγή πρόσθετων αποκλειστικών ρομπότ σε υπάρχοντα περιβάλλοντα, σύμφωνα με τη Violet Han, Ph.D. φοιτητής στο CMU και επικεφαλής συγγραφέας μιας εργασίας για την έρευνα.
Οι επιστήμονες τοποθέτησαν αντικείμενα, συμπεριλαμβανομένου ενός δίσκου μολυβιών, συρραπτικού και κούπας καφέ σε πλατφόρμες με τροχούς που ελέγχονται από ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης στο Εργαστήριο Διαδραστικών Δομών του Πανεπιστημίου Carnegie Mellon. Κάθε πλατφόρμα χρησιμοποιεί έναν μικροελεγκτή με δυνατότητα Bluetooth με κινητήρες και μπαταρίες για κινητικότητα. Τα ίδια τα αντικείμενα δεν περιέχουν εγγενώς AI. Αντίθετα, ένα κεντρικό σύστημα AI επιβλέπει ολόκληρο το περιβάλλον.
Το σύστημα χρησιμοποιεί μια κάμερα για τη μετάδοση πλαισίων εικόνων σε μοντέλα τεχνητής νοημοσύνης που επεξεργάζονται και εντοπίζουν συνεχείς δραστηριότητες και σχετικά αντικείμενα. Μεγάλα γλωσσικά μοντέλα με συλλογιστικές δυνατότητες προβλέπουν επακόλουθες ενέργειες. Μια βάση γνώσεων που είναι ενσωματωμένη στο σύστημα το ενημερώνει για τυπικές αλληλεπιδράσεις ανθρώπου-αντικειμένου, όπως η τοποθέτηση μιας λαβής κούπας προς τον χρήστη για ευκολία.
Αυτή η έρευνα αντιμετωπίζει προκλήσεις που σχετίζονται με μεγαλύτερα ανθρωποειδή ρομπότ, οι οποίες περιλαμβάνουν πιθανές ζημιές από δυσλειτουργίες, ανησυχίες για την ανθρώπινη εμφάνιση και δυσκολίες στην επίτευξη αξιόπιστης επιδεξιότητας. Η Alexandra Ion, επίκουρη καθηγήτρια στο Ινστιτούτο Αλληλεπίδρασης Ανθρώπου-Υπολογιστή της CMU και η οποία ηγείται του Εργαστηρίου Διαδραστικών Δομών, σημείωσε ότι τα υπάρχοντα περιβάλλοντα συχνά χτίζονται με την υπόθεση της ανθρώπινης επιδεξιότητας.
Αν και η τεχνολογία «δεν απέχει πολύ» από την ανάπτυξη, σύμφωνα με τον Ion, η εφαρμογή εξαρτάται από τη δημόσια αποδοχή των καμερών εναέριας κυκλοφορίας. Οι πιθανές εφαρμογές περιλαμβάνουν πλήκτρα ανακίνησης δίσκου κλειδιών όταν ένας χρήστης πρόκειται να φύγει χωρίς αυτά ή ένα σύστημα AI που μετακινεί ένα κρυφό συρραπτικό. Οι ανησυχίες για το απόρρητο και την ασφάλεια, όπως η χρήση καμερών εναέριας κυκλοφορίας, αντιπροσωπεύουν νέες προκλήσεις που απαιτούν πολιτικές και ρυθμιστικές λύσεις, παράλληλα με μοντέλα που λειτουργούν σε τοπικό υλικό που δεν είναι συνδεδεμένο στο διαδίκτυο.
Οι συζητήσεις σχετικά με την ενεργοποίηση αντικειμένων, όπως τα μαχαίρια, τονίζουν ζητήματα ασφάλειας. Οι ερευνητές διαμόρφωσαν ένα κινούμενο μαχαίρι για να εξασφαλίσουν ότι η λεπίδα του είναι πάντα στραμμένη μακριά από τους ανθρώπους. Ο στόχος περιλαμβάνει τη διασφάλιση ότι οι ρομποτικές ενέργειες εντός του οικιακού περιβάλλοντος προάγουν την ασφάλεια και ευθυγραμμίζονται με την πρόθεση των χρηστών, επιτρέποντας στα ρομπότ να κατανοούν τις προτιμήσεις των χρηστών, είπε ο Han.
VIA: DataConomy.com
