Μια ανησυχητική αναφορά από τις μυστικές υπηρεσίες δύο κρατών-μελών του ΝΑΤΟ προσφέρει νέα διάσταση στη γεωπολιτική σκηνή του Διαστήματος, αποκαλύπτοντας σχέδια της Μόσχας που ξεπερνούν τα όρια των γνωστών στρατιωτικών τακτικών. Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν, η Ρωσία φέρεται να αναπτύσσει ένα νέο είδος αντι-δορυφορικού όπλου, το οποίο προορίζεται να απελευθερώνει «νέφη» θραυσμάτων ή σκαγιών σε τροχιά, με κύριο στόχο την αχρήστευση του δικτύου Starlink της SpaceX.
Η συγκεκριμένη είδηση, που βασίζεται σε απόρρητα έγγραφα που επικαλείται το Associated Press, περιγράφει μια τεχνολογία που δεν στοχεύει πλέον μεμονωμένους δορυφόρους με τη χειρουργική ακρίβεια ενός πυραύλου, αλλά επιδιώκει να δημιουργήσει μια «ζώνη καταστροφής» στη χαμηλή γήινη τροχιά (LEO).
Το «κουτί με τα σκάγια» και η στρατηγική της μαζικής επίθεσης
Αντίθετα από τα παραδοσιακά συστήματα αντι-δορυφορικής τεχνολογίας (ASAT) που βασίζονται σε άμεσες προσκρούσεις («hit-to-kill») για την καταστροφή στόχων, το ρωσικό σύστημα που βρίσκεται υπό ανάπτυξη φαίνεται να προσαρμόζεται στην τακτική της διάσπασης. Ο σχεδιασμός προβλέπει την εκτόξευση χιλιάδων μικρών σφαιριδίων υψηλής πυκνότητας, τα οποία θα απελευθερώνονται σε τροχιές που συμπίπτουν με αυτές των δορυφόρων του Έλον Μασκ. Αυτό θα μπορούσε να καταστήσει τις τροχιές στο Διάστημαγον την «καρδιά» της σύγχρονης τεχνολογίας του Διαδικτύου και των επικοινωνιών, εξαιρετικά επικίνδυνες.
Ο ταξίαρχος Κρίστοφερ Χόρνερ, επικεφαλής της Διοίκησης Διαστήματος του Καναδά, περιέγραψε τον κίνδυνο που προκύπτει από την ενεργοποίηση ενός τέτοιου όπλου με τη μεταφορά ενός «κουτιού γεμάτου σκάγια» στο Διάστημα. Αυτή η εικόνα αποτυπώνει τον τρόμο όσων γνωρίζουν: τα θραύσματα δεν θα διαθέτουν μηχανισμό πλοήγησης ή δυνατότητα διάκρισης στόχων, καθιστώντας τα ανεξέλεγκτες «ναρκοθήκες» που θα πλήξουν οποιονδήποτε βρεθεί στο δρόμο τους.
Γιατί το Starlink βρίσκεται στο στόχαστρο;
Η εμμονή της Μόσχας με το Starlink δεν είναι καινούργια. Από την αρχή της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, το δίκτυο της SpaceX έχει αποδειχθεί ζωτικής σημασίας για τις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας, παρέχοντας επικοινωνία, συντονισμό πυρών και έλεγχο των drones, ακόμα και όταν οι επίγειες υποδομές έχουν καταστραφεί. Το Κρεμλίνο, αναγνωρίζοντας το πλεονέκτημα που προσφέρει αυτή η τεχνολογία, αναζητά τρόπους να «τυφλώσει» τον αντίπαλό του.
Μέχρι πρότινος, οι ρωσικές προσπάθειες περιορίζονταν σε ηλεκτρονικές παρεμβολές και κυβερνοεπιθέσεις. Ωστόσο, η έρευνα πάνω σε ένα όπλο φυσικής καταστροφής μαζικής κλίμακας δείχνει μια ποιοτική αναβάθμιση της απειλής. Η Μόσχα φαίνεται να κατανοεί ότι η εξουδετέρωση ενός σμήνους χιλιάδων δορυφόρων δεν μπορεί να γίνει «έναν προς έναν», αλλά απαιτεί μια πιο ευρείας κλίμακας λύση.
Διαβάστε επίσης
Ο κίνδυνος του ντόμινο και οι παράπλευρες απώλειες
Η μεγαλύτερη πρόκληση με το συγκεκριμένο οπλικό σύστημα, σύμφωνα με τους αναλυτές, είναι η παντελής έλλειψη ελέγχου μετά την ενεργοποίηση του. Ένα νέφος σκαγιών που κινείται με ταχύτητες τροχιάς (περίπου 28.000 χλμ./ώρα) δεν θα ξεχωρίσει στρατιωτικούς δορυφόρους από μετεωρολογικούς ή εμπορικούς, απειλώντας ταυτόχρονα παγκόσμιες υποδομές.
Οι ειδικοί προειδοποιούν για το ενδεχόμενο μιας αλυσιδωτής αντίδρασης, γνωστής ως σύνδρομο Kessler. Η καταστροφή ορισμένων δορυφόρων θα δημιουργήσει νέα θραύσματα, τα οποία θα χτυπήσουν άλλους δορυφόρους, οδηγώντας σε εκθετική αύξηση των «σκουπιδιών» σε τροχιά. Ένα τέτοιο σενάριο θα μπορούσε να καθιστά ολόκληρες περιοχές του Διαστήματος μη προσβάσιμες για δεκαετίες, επηρεάζοντας την παγκόσμια οικονομία, τις τηλεπικοινωνίες και την επιστημονική έρευνα.
Ακόμα και η Κίνα, στρατηγικός σύμμαχος της Ρωσίας, θα έχει λόγους να ανησυχεί, καθώς κατέχει σημαντικά περιουσιακά στοιχεία σε παρόμοιες τροχιές. Αυτό εγείρει ερωτήματα σχετικά με το εάν η Ρωσία θα τολμούσε τελικά να ενεργοποιήσει το συγκεκριμένο όπλο, ρισκάροντας τη δική της διαστημική υποδομή.
Ένα παιχνίδι υψηλού ρίσκου
Οι πληροφορίες αυτές έρχονται σε μια περίοδο έντονης καχυποψίας. Στους τελευταίους μήνες, οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για τις ρωσικές πυρηνικές φιλοδοξίες στο Διάστημα, ενδεχομένως μέσω ηλεκτρομαγνητικών παλμών (EMP). Τώρα, η συζήτηση μετατοπίζεται προς τα φυσικά θραύσματα, μια πιο «πρωτόγονη» αλλά εξίσου καταστροφική μέθοδο.
Αν και δεν υπάρχει επίσημη επιβεβαίωση ότι το σύστημα είναι ήδη επιχειρησιακό, η ύπαρξη και μόνο του σχεδίου υποδηλώνει ότι οι κανόνες εμπλοκής αλλάζουν. Το Διάστημα παύει να είναι απλώς ένας χώρος παρατήρησης και μετασχηματίζεται σε ενεργό μέτωπο σύγκρουσης, όπου η λογική της «καμένης γης» (ή μάλλον του «καμένου Διαστήματος») αρχίζει να εξετάζεται ως μια εφικτή στρατηγική επιλογή.
Η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί με ανησυχία, καθώς η υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδίου θα συνιστούσε παραβίαση τουλάχιστον των βασικών αρχών υπεύθυνης συμπεριφοράς στο Διάστημα, απειλώντας να μας γυρίσει σε εποχές χωρίς τις δορυφορικές υπηρεσίες που θεωρούμε δεδομένες.
